در آیات قرآنی سه مرحله از زندگی بسیار مهم و با اهمیت است: 1. سلامت در هنگام تولد ؛ 2. سلامت هنگام مردن؛ 3. سلامت در هنگام بعثت و رستاخیز در قیامت.
در قرآن آمده است: وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ؛ و سلام بر ا روزی که متولد شد و روزی که می میرد و روزی که زنده بر انگیخته می شود.(مریم، آیه 15)
این سلامت هم سلامت جسمی است و هم سلامت اعتقادی و روحی.
البته آن چه مهم است همان سلامت اعتقادی است؛ زیرا سلامت دین و اعتقاد بسیار مهم و اساسی است و سرنوشت آدمی به آن بستگی دارد. از این روست که خداوند از قلب سلیم سخن به میان می آورد که مرتبط با سلامت اعتقادی است.(شعراء، آیه 89)
شاید به نظر برسد که سلامت جسمی زمان مرگ معنایی ندارد؛ زیرا مرگ زمانی اتفاق می افتد که جسم سلامت خود را از دست داده باشد؛ اما باید توجه داشت که یکی از دعاهای امام حسین(ع)   در ضمن دعای عرفه  این است  : خدایا ، مرا از تمام اعضا و جوارحم بهره ‌مند فرما و چشم و گوش مرا وارث من قرار ده ، یعنی تا موقع مرگ مرا از کوری و کری و نقص عضو محفوظ بدار. (الحدیث جلد 2  صفحه 26) این یعنی سلامت اعضا بسیار مهم است حتی برای کسی که در حال مرگ است.
پس انسان باید در سه زمان اصلی در سلامت جسم و جان و اعتقاد باشد؛ زیرا اگر انسان از سلامت جسم در هنگام تولد برخوردار نباشد نمی تواند آن چنان که باید و شاید مسئولیت خود را انجام دهد؛ انسان با سلامت جسم است که می تواند کارهای مهمی را انجام دهد و به قول معروف : اللهم اجعل قوتی فی طاعتک و نشاطی فی عبادتک. این قوت برای اطاعت و دست یابی به کمالات لازم است. انسان تا هنگام مرگ باید از سلامت جسم و روح و سلامت تن و روان و اعتقاد برخوردار باشد و با همین سلامت در قیامت حضور یابد.