یکی از آیات مهم قرآن، آیه 33 سوره توبه است که بشارت از ظهور تمام و کامل دین اسلام در آخر زمان بر همه ادیان دیگر است. خدا می فرماید: هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون؛  او کسی است که رسولش را با هدایت و دین الحق فرستاده تا آن را بر همه دین اظهار کند حتی اگر مشرکان کراهت داشته باشند.
در حقیقت اسلام به عنوان دین توحیدی همه شرایع الهی از آدم(ع) تا خاتم(ص) بر شرک و کفر و ادیان مشرکانه برتری می یابد و اکثریت مردم جهان اهل توحید می شوند. البته می تواند این ظهور به معنای پیروزی باشد، ولی حتی موجب نابودی ادیان شرک نشود، دست کم آن است که اکثریت مردم جهان مسلمان به شرایع توحیدی خواهند بود. به طور طبیعی از میان شرایع توحیدی، شریعت پیامبر(ص) بیش تر از دیگر شرایع خودنمایی خواهد کرد. این بدان معناست که بقیه شرایع اسلامی از صائبی و کلیمی و نصرانی باقی خواهد ماند ، ولی ادیان شرک و کفر ظهوری ندارد چنان که امروز ندارد؛ زیرا شرایع اسلامی در قالب شرایع پیش گفته بر همه ادیان دیگر  ظاهر تر است و  ظهور آن بیش از ادیان دیگر چون بودایی و هندویی و شینتو و مانند آن است.
از نظر قرآن دین خدا هماره در طول تاریخ بشر یکی بوده که از آن به اسلام تعبیر می کند.(آل عمران، آیه 19)  این دین اسلام تنها مورد قبول خداوند است.(آل عمران، آیه 85) پس شرایع اسلامی مورد قبول خداوند است؛ این شرایع بر اساس آیه  13 سوره شوری همان شرایع از  شریعت نوح(ع)، ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و حضرت محمد(ص) است. پس در آخر زمان همین دین اسلام جهانی می شود چنان که شد.
البته از آن جایی که گفته شد: چون که صد آمد نود هم پیش ما است، شریعت محمد(ص) کامل تر است و ظهور این بیش از شرایع دیگر خواهد بود.