از نظر قرآن عوالم تنها عالم شهادت و محسوس نیست که از آن به عالم مُلک و ناسوت یاد می شود، بلکه عالم غیب هم است (بقره، آیه 3). این عالم غیب خودش به چند عالم تقسیم می شود: 1. عالم ملکوت، 2. عالم جبروت؛ 3. عالم لاهوت ؛ 4. عالم هاهوت(عالم هوهو)
عالم ملک را عالم ناسوت نیز می گویند چون عالم نسیان است؛ زیرا انسان چیزهایی را که در عوالم بالا قبل از نزول معرفت داشت و به آن ایمان و تعهد سپرده بود با آمدن به این عالم ملک از یاد می برد و فراموش می کند و به گونه ای عمل می کند که اصلا عوالم بالا را طی نکرده و تعهداتی نداشته و نپذیرفته است. در اصطلاح قرآنی از این عوالم بالا که با نزول فراموش کرده ایم، الست می گویند : یعنی الست بربکم، قالوا بلی؛ در آن عالم خداوند پرسید : آیا پروردگارشما نیستم؛ گفتند: بلی. اما وقتی نزول کردند این تعهد و این ایمان و قول و پذیرش را فراموش کرد.خداوند می فرماید:  وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّکُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ؛ و هنگامى را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذریّه آنان را برگرفت و ایشان را بر خودشان گواه ساخت که آیا پروردگار شما نیستم؟ گفتند: «چرا، گواهى دادیم» تا مبادا روز قیامت بگویید ما از این [امر] غافل بودیم. (اعراف، آیه 172)

البته عالم ملکوت همانند اصطلاح عالم غیب یک معنای عام هم دارد که شامل همه عوامل می شود که عالم برزخ تا دیگر عوالم می شود.
از نظر قرآن اگر عالم ملک و ناسوت عالم ظاهر است، عالم ملکوت باطن این عالم است؛ یعنی بر هر چیز مادی یک حقیقتی است که همان ملکوت آن است و این ملک و ناسوت مثلا رقیقه همان حقیقت است. از نظر قرآن ملکوت قابل نظر و نگاه کردن است و اگر انسان با تقوا باشد از نظر عبور کرده و حتی می تواند ببیند. ولی در هر حال با نظر و نگاه دقیق این امکان است که ملکوت را دید. خداوند می فرماید: أَوَلَمْ یَنظُرُواْ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللّهُ مِن شَیْءٍ وَأَنْ عَسَى أَن یَکُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ؛ آیا در ملکوت آسمانها و زمین و هر چیزى که خدا آفریده است ننگریسته ‏اند و اینکه شاید هنگام مرگشان نزدیک شده باشد؟ پس به کدام سخن، بعد از قرآن ایمان مى‏ آورند؟ (اعراف، آیه 185)