بارها ما را از آه مظلوم و نفرین وی ترسانده و گفته اند که آه مظلوم خانمانسوز است. پیامبر(ص) هشدار داده و می فرماید: اتقوا دعوة المظلوم فإنها تصعد الی السماء کأنها شرارة؛ از نفرین مظلوم بترسید که چون شعله آتش بر آسمان می رود .(نهج الفصاحه ص 163 ، ح 47)

شعله های سرکش آه و نفرین مظلوم هر کسی را بگیرد نابود و خانه خراب می کند؛ زیرا خداوند خود مدافع مظلوم است. اصولا بر اساس آیات قرآنی هر کسی که در مقام اضطرار قرار گیرد و خالصانه خدایش را بخواند خداوند خود عهده دار امور او می شود؛ زیرا چنین شخصی امور خویش را به خدا تفویض و واگذار کرده و خدایش را وکیل خود قرار داده است. تفاوت وکالت خدا با انسان این است که خدا وقتی وکالت کسی را به عهده گرفت خودش همه چیز را به عهده می گیرد و از مقام ولایت کار را پیش می برد.

اگر بخواهیم تصویر درستی از ولایت داشته باشیم باید به کودک شیرخواری اشاره کنیم که همه چیزش را مادر به عهده می گیرد و کودک هیچ کاری را نمی تواند انجام دهد و حتی نمی توان پستان مادر را پیدا کند تا از آن شیربنوشد. این مادر است که با ولایت خویش عهده دار همه امور است. وکالت الهی نسبت به این انسان این گونه است؛ اما وکالت انسان نسبت به یک دیگر مانند داستان کودکی است که خودش ازعهده برخی از کارها بر می آید و تنها نیازمند یاری و نصرت است. در حقیت وکالت الهی همان ولایت است و وکالت انسانی همان نصرت و یاری است.

حالا در نظر بگیرید که خداوند ولایت مظلوم را به عهده گرفته و وکالت الهی این شخص را دارا است. در این صورت ، خداوند همه کارها را به عهده می گیرد و کسی که به مظلوم ظلم روا دارد و او کسی را نداشته و تنها خداوند را وکیل و ولیّ خود قرار دهد، آن زمان خداوند مستقیم عهده دار شده و طلب حق مظلوم می کند.

گفته شد که خداوند مهم ترین شرط استجابت دعا و نفرین را اضطرار و خلوص دانسته است و می فرماید: أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِیلًا مَّا تَذَکَّرُونَ؛ یا کیست آن کس که درمانده را- چون وى را بخواند- اجابت مى‏ کند، و گرفتارى را برطرف مى‏ گرداند، و شما را جانشینان این زمین قرار مى‏ دهد؟ آیا معبودى با خداست؟ چه کم پند مى ‏پذیرید.(نمل، آیه 62)

پس خداوند شرط استجابت دعا را اضطرار شخص دانسته است. مضطر کسی است که در ضرورتی گرفتار آمده و نمی داند چه کند و تنها خدا را می بیند. آن گاه است که خداوند شرور و بدی را از او دور می کند و او را به عنوان خلیفه و جانشین خویش قرار می دهد. پس مضطر خلیفه الهی می شود و قدرت تصرف می یابد. هم چنین خداوند با اشاره به نقش خلوص در استجابت می فرماید کسی در دریا در حال غرق شدن است خلوص دارد، همان خلوص و اضطرار حتی در حال دعا نیز تاثیر خود را می گذارد حتی اگر پس از آن یا قبل آن اضطرار و خلوص نداشته باشد، چنان که خداوند می فرماید کسانی که با اخلاص در حالت اضطرار غرق شدن دعا می کنند پس از نجات شرک می ورزند و خلوص خود را از دست می دهند: هُوَ الَّذِی یُسَیِّرُکُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ حَتَّى إِذَا کُنتُمْ فِی الْفُلْکِ وَجَرَیْنَ بِهِم بِرِیحٍ طَیِّبَةٍ وَفَرِحُواْ بِهَا جَاءتْهَا رِیحٌ عَاصِفٌ وَجَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن کُلِّ مَکَانٍ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِیطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ لَئِنْ أَنجَیْتَنَا مِنْ هَـذِهِ لَنَکُونَنِّ مِنَ الشَّاکِرِینَ فَلَمَّا أَنجَاهُمْ إِذَا هُمْ یَبْغُونَ فِی الأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْیُکُمْ عَلَى أَنفُسِکُم مَّتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ إِلَینَا مَرْجِعُکُمْ فَنُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ؛ او کسى است که شما را در خشکى و دریا مى‏ گرداند، تا وقتى که در کشتیها باشید و آنها با بادى خوش، آنان را ببرند و ایشان بدان شاد شوند [بناگاه‏] بادى سخت بر آنها وَزَد و موج از هر طرف بر ایشان تازد و یقین کنند که در محاصره افتاده ‏اند، در آن حال خدا را پاکدلانه مى ‏خوانند که: «اگر ما را از این [ورطه‏] برهانى، قطعاً از سپاسگزاران خواهیم شد.» پس چون آنان را رهانید، ناگهان در زمین بناحقّ سرکشى مى‏ کنند. اى مردم، سرکشى شما فقط به زیان خود شماست. [شما] بهره زندگى دنیا را [مى‏ طلبید]. سپس بازگشت شما به سوى ما خواهد بود. پس شما را از آنچه انجام مى‏ دادید با خبر خواهیم کرد.(یونس، آیات 22 و 23)

مظلوم حتی اگر مومن و مسلمان نباشد تنها به صرف مظلوم بودن و به شرط اضطرار و خلوصی که به سبب ناتوانی به او دست می دهد دست به دعا بردارد و نفرین کند، نفرین او همانند شعله های سرکش به آسمان بالا می رود و بر سر ظالم فرود می آید و ظالم را می سوزاند. پس از نفرین مظلوم باید ترسید.