پیامبر(ص) گرامی می فرماید: «حُبّبَ الىَّ مِن دنیاکم ثلاثٌ: النساءُ و الطّیب و جُعلت قرّةُ عینى فى الصلاةِ؛ از دنیاى شما سه چیز مورد علاقه من قرار داده شده است: زنان، عطر و نور چشم من در نماز است.» (محمدبن محمد الغزّالى، احیاء علوم الدین، قاهره، مطبعة العثمانیة المصریة، 1325/ 1933، ج 4، ص 255 به نقل از نسّائى از حدیث انس بن مالک ؛ محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج 76، ص 141. روایت هاى 8 و 9، باب 19)

از امام صادق (ع) نیز نقل شده است: «مِنْ أَخْلَاقِ الْأَنْبِیَاءِ ع حُبُّ النِّسَاءِ؛ محبت و مهرورزی از اخلاق انبیا و پیامبران است.( الکافی، ج 5، ص320؛ تهذیب‏الأحکام، ج 7 ،ص403؛ وسائل‏الشیعة، ج 20 ، ص 22)

محبت به زن یعنی جنس زن یکی از اصول اسلامی و ایمانی است. البته محبت غیر از شهوت است. شما به خیلی چیزها محبت می ورزید که ارتباطی با شهوت ندارد، محبت به کودکان از جمله آن هاست. محبت انسان به ایمان نیز این گونه است. خداوند می فرماید: ولکنَّ اللّهَ حبَّب الیکم الایمانَ و زیّنهُ فی قلوبِکم و کرّهَ الیکم الکفر و الفسوق و العصیان؛  اما خداوند ایمان را خوشایند شما قرار داد و آن را در دل هایتان آراست و کفر و فسق و عصیان را براى شما ناخوشایند گردانید. » (حجرات، آیه 7)

بنابراین، نیاز نیست که وقتی از محبت پیامبر(ص) نسبت به زن سخن به میان می آید، در مفهوم زن تصرف کنیم و بگوییم مراد همسران و دخترانش است، بلکه ایشان می گوید که به جنس زن محبت می کند؛ زیرا یکی از نشانه های ایمان زن دوستی همانند انسان دوستی است. این زن دوستی مانند کودک دوستی را انسان باید داشته باشد و آن را نشان دهد. از این روست که برای دفاع از زن بی توجه به آن که کس و کارش هست یا نیست؟ مسلمان است یا نیست؟ اسلحه بر می دارد و به جنگ می رود. خداوند در آیه 75 سوره نساء می فرماید: وَمَا لَکُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرًا؛ و چرا شما در راه خدا [و در راه نجاتِ‏] مردان و زنان و کودکان مستضعف نمى‏جنگید؟ همانان که مى‏گویند: «پروردگارا، ما را از این شهرى که مردمش ستم‏پیشه‏اند بیرون ببر، و از جانب خود براى ما سرپرستى قرار ده، و از نزد خویش یاورى براى ما تعیین فرما.»

بر اساس این راهبرد اساسی اسلام درباره محبت به زنان است و نقش آن در ایمان است که امام صادق(ع) می فرماید: ما اظنّ رجلاً یزداد فی الایمان خیراً الّا ازداد حبّاً للنّساء؛ گمان ندارم در ایمان کسی خیری افزایش یابد مگر آن که حب به زنان در وی افزایش یابد. (من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 384؛ کافی، ج 5، ص 231 و 320؛ وسائل الشیعه، ج 20، ص 22.)

در روایتی دیگر می فرماید: کُلَّمَا ازْدَادَ الْعَبْدُ إِیمَاناً ازْدَادَ حُبّاً لِلنِّسَاءِ؛ هر چه ایمان بنده ای افزایش یابد به همان میزان محبت به زنان در وی افزایش می یابد.(بحارالأنوار، ج 100 ، ص228؛ النوادر راوندی ص 12)

از نظر امام صادق(ع) رابطه متقابلی میان افزایش ایمان و زن دوستی و محبت به جنس زن وجود دارد. از این رو ایشان در جایی دیگر می فرماید: «الْعَبْدُ کُلَّمَا ازْدَادَ لِلنِّسَاءِ حُبّاً ازْدَادَ فِی الْإِیمَانِ فَضْلًا؛  هرچقدر محبت شخصی به زن افزایش یابد به همان میزان در ایمان افزوده می شود.(من‏لایحضره‏الفقیه، ج3 ،ص 384)

ظهور و بروز این محبت به زنان همانند محبت به کودکان در قالب عطوفت و  لطف و احسان و مهر به آنان خودش را نشان می دهد نه شهوت و مانند آن ها.

بر اساس همین اصل است که امام علی(ع) نیز می فرماید: المرأةُ ریحانةٌ لیست بقهرمانة؛  زن گل است، نه پهلوان. (محمد الحر العاملى، وسایل الشیعه، ج 14،ص 120)

تذکر ضروری:

نکته ای که باید مورد نظر قرار داد تفاوت و فرق مفهوم محبت و دوستی در عرف و فرهنگ قرآن و روایات با مفهوم نادرست در عرف برخی از افراد جامعه است.
محبت هرگز به معنای شهوت نیست. محبت به چیزی مانند ایمان و عطر و مانند آن را در نظر بگیرید، آیا مراد از آن شهوت نسبت به این امور است؛ محبت به کودک و جنس کودک آیا به معنای شهوت نسبت به آنان است؟ وقتی کسی به چیزی محبت می کند به معنای شهوت و شهوت رانی است.
در باره زنان سفارش به محبت شده است؛ یعنی همان طوری که باید نسبت به کودکان محبت داشت نسبت به جنس زن محبت داشت. یعنی یکی از علائم ایمان محبت به جنس زن و نه شهوت نسبت به آنان است.