آموزه های وحیانی قرآنی در حوزه های اصلی و اساسی زندگی یعنی معرفتی و رفتاری سخن دارد و بلکه حتی از نظر مسلمانان و مومنان حرف و سخن اصلی و اساسی را این آموزه های وحیانی دارد. بنابراین، به عنوان در هر برهان و قیاسی قرار می گیرد و می توان بر اساس آن حکم کرد  و به عنوان حجت مطرح نمود.

اسلام به عنوان دین هدایت دست کم تبیان هر چیزی است که به زندگی انسان بستگی دارد و او را به سعادت دنیا و آخرت می رساند و تامین کننده نیازهای مادی و معنوی و جسمی و روحی اوست.

در سبک زندگی اسلامی مهارت های زندگی نیز یک اصل اساسی است و خداوند ضمن بیان نیازهای اساسی فردی و اجتماعی، راه ها و روش های کسب آن را نیز بیان کرده و در قالب سرمشق های عینی در زندگی پیشوایان اسلامی عملیاتی کرده است. از این روست که بر اساس آیاتی از جمله آیه 7 سوره حشر گفتار و رفتار و تاییدها و امضاهای رهبران معصوم اسلامی(ع) بر همگان حجت است  و بر اساس آیه 21 سوره احزاب باید به عنوان سرمشق نیک الگوی بشر قرار گیرد.

پیشوایان اسلامی بر آن هستند تا با بیان جزئیات مهارت های زندگی را به مردمان بیاموزانند و آنان را به درستی تربیت و تزکیه کنند؛ زیرا تعلیم و تزکیه و تربیت کار اصلی و هدف اساسی آموزه های وحیانی اسلام از آدم(ع) تا خاتم(ص) است.(بقره، آیات 129 و 151؛ جمعه، آیه 2؛ آل عمران، آیه 164)

برای این که مهارت های زندگی را به درستی بشناسایم و به درستی در زندگی به کار گیریم به جای آن که دنبال قال فروید و یونگ و مانند آن ها باشیم به سراغ آموزه هایی برویم که خداوند سازنده وآفریدگار و پروردگار ما بیان کرده است. انسان وقتی ماشین و دستگاهی می خرد به همان دفترچه راهنمایی مراجعه می کند که شرکت سازنده تهیه و در اختیار خریدار و بهره گیر قرار داده است؛ نه آن که به سراغ دفترچه های راهنمای شرکت های دیگر یا حتی رقیب مراجعه کند. به نظر می رسد حتی اگر این دفترچه اطلاعات خوبی داشته باشند، به سبب عدم احاطه کامل به ساختار ماشین انسان و پیچیدگی هایش نمی تواند مفید و سازنده باشد  و چه بسا دستوری می دهد که در ظاهر سازنده و در باطن و بلند مدت غیر سازنده و زیانبار است.  از این روست که خداوند هشدار می دهد که انسان مصلحت خود را نمی داند ونمی شناسد و اهل تدبیر به معنای شناخت پیامدهای کوتاه و بلند نیست، و از همین رو چیزهایی را خیر می داند که درواقع شر است  یا اموری را شر می داند که خیر اوست. به هر حال ، برای کسب مهارت ها و اصول آن باید به قواعد واصولی مراجعه کرد که در آموزه های وحیانی اسلام آمده است. مهارت همدلی، همدردی، ارتباط اجتماعی، انتقاد ، تفکر ، عشق ورزی و مانند آن ها ، مهارت های لازم زندگی است که در اسلام به خوبی تبیین و راهکارهای ایجاد و تقویت آن بیان شده است. در برخی از مطالب گذشته به این مهارت اشاراتی شده است.