عمل زیبایی در بهشت: انسان ها در دنیا هر روز تغییر شکل پیدا نمی کنند. هر چند در یک دوره به طور فرآیندی، آدمی تغییراتی را در شکل خود می یابد و چهره و اندام و شکل آدمی از دوره کودکی تا میانسالی و کهنسالی تغییر می کند، ولی این تغییرات روزانه به چشم نمی آید و انسان زمانی که از دیگری دور شود و مدتی پس از آن وی را ببیند این تغییرات را متوجه می شود.

حال اگر شما بخواهید هر روز همان طوری که تیپ خود را با آرایه ها و آرایش ها و لباس ها و زینت ها تغییر می دهید، شکل خودتان را تغییر دهید شاید در دنیا شدنی نباشد. این که برای یک تغییر کوچک بینی و لب و گونه چندین عمل جراحی باید بدهیم که شاید یکی آن طوری که می خواهیم در بیاید و آسیبی به ما نزد از آرزوهای افراد است.

اما به نظر می رسد که در بهشت انسان با حفظ فطرت انسانی و ذاتی که خود با اعمالش ساخته است، می تواند روزانه به بازار رفته و شکل و صورت خویش را عوض کند و تغییر دهد.

از آن جایی که انسان با محدودیت هایی در دنیا مواجه است نمی تواند این کارها را بکند، اما در بهشت چنین محدودیت هایی نیست و از آن جایی که انسان نمی تواند بی نهایت صورت را عوض کند نیازمند یک بازاری است که در آن جا خداوند بی نهایت صورت برای انسان های بهشتی از زن و مرد می آفریند تا هر کسی برود و آن چه پسندش است بر گریزند و به همان شکلی در آید که می خواهد باشد.

در روایت است: قال أمیرالمؤمنین (ع): قال النبی (ص) : إنّ فِی الجَنّةِ سُوقا مَا فِیهَا شِرى وَ لَا بَیع إلّا الصُّوَر مِن الرِجالِ و النَّساء ، مَن اشتَهَى صُورَة دَخَل فِیهَا ؛ امیرمومنان علی (ع) از پیامبر نقل می کند که آن حضرت(ص) فرمود: به راستی در بهشت بازاری است که در آن خرید و فروشی جز صورت های مردان و زنان نیست. کسی که صورتی را خوش کرد به آن صورت وارد می شود و همان شکل را به خود می گیرد.(بحارالانوار ج 8 ص 147)

همین روایت را ترمذی از اهل سنت نیز نقل کرده است.(نگاه کنید: تحفة الأحوذی فی شرح جامع الترمذی ، ج 7، ص 265، حدیث 2674)

البته برخی یک معنای دیگری برای این جمله اخیر یعنی « مَن اشتَهَى صُورَة دَخَل فِیهَا» کرده و گفته اند: شاید مراد این باشد که انسان همان طوری که می رود مدل های لباس و طلا را می بیند می رود در بازار بهشت آن مدل را از لباس و زر و زیور را می بیند و وقتی خوشش آمد بدون آن که پولی بدهد و خرید و فروشی اتفاق افتد آن مدل را به تن می کند و به خانه اش می رود. اما به ظاهر مطلبی که در حدیث است چیزی فراتر از این معنا است؛ زیرا حدیث می گوید که این شخص هر صورتی که می بیند وقتی آن را پسندید در همان جا به همان صورت در می آید و آن شکلی و صورتی می شود؛ نه آن بدان شکل زینت می شود و متزین بدان می گردد.

البته این تغییرات در بهشت نیز در فطرت و خلقت اصلی او نیست، بلکه در ظواهر بدنی و جسمی او خواهد بود که نوعی شاکله ظاهری او را نیز تشکیل می دهد؛ البته می تواند این تغییرات در شاکله وجودی و ماهوی او نیز رخ دهد؛ زیرا او موجودی بهشتی است و هم چون خداوند که با «کن فیکون» کار می کند و مشیت و اراده اش فعل اوست، او هم به عبارت : سبحانک اللهم، چنین تصرفاتی خواهد داشت که در روایات آمده است.