علم و دانش آن چیزی است که انسان را در مسیر کمالی یاری و مدد رساند و زمینه خدایی و ربانی شدن انسان را فراهم آورده و او را در جایگاه خلافت الهی قرار دهد.(بقره، آیات 30 و 31 و 138؛ آل عمران، آیه 79 و آیات دیگر)

چنین علمی هر چند که در قرآن است، ولی بدون تبیین گری و تفسیر گری پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) به دست نمی آید؛ چنان که پیامبر(ص) در حدیث ثقلین نیز به این مطلب قرآنی اشاره دارد که در آیات گوناگون از جمله آیات 44 و 64 سوره نحل و آیه 59 سوره نساء و مانند آن آمده است.

به ویژه آن که در صد ساله اول در میان اهل سنت نگارش و تدوین و ضبط حدیث پیامبر(ص) ممنوع شد و احادیث آنان با مشکل جدی مواجه شده است. اما اهل بیت(ع) نه تنها حافظ و ضابط حدیث بلکه خود وارث علوم پیامبر(ص) بودند. از این روست که گفته شده هر چه علم نجات بخش و نسخه شفا بخش است در خانه اهل بیت (ع) است که خداوند آن را عزیز داشته و کرامت و شرافت بخشیده است.(نور، آیه 36)

البته انسان عاقل از پنجره وارد خانه نمی شود بلکه از ابواب و درهای آن وارد خانه می شود که همان اهل بیت (ع) هستند: وَأْتُواْ الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا.(بقره، آیه 189)

به هر حال، هر چه علم خیر و مفید و سازنده انسان و انسانیت است در خانه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) و نزد آنان است؛ چنان که امام باقر(ع) می فرماید: قَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ لِسَلَمَةَ بْنِ کُهَیْلٍ‏ وَ اَلْحَکَمِ بْنِ عُتَیْبَةَ شَرِّقَا وَ غَرِّبَا فَلاَ تَجِدَانِ عِلْماً صَحِیحاً إِلاَّ شَیْئاً خَرَجَ مِنْ عِنْدِنَا أَهْلَ اَلْبَیْتِ‏ ؛ به هر سوی عالم از شرق و غرب می خواهید بروید پس علم درست را جز در چیزیی که از نزد ما اهل بیت (ع) خارج شده نمی یابید. (اصول کافی، ترجمه کمره ای، ج 3، ص 123؛ اصول کافی، ترجمه مصطفوی، ج 2 ، ص 251)

شگفت این که کاری کرده اند که اولا در خانه اهل بیت(ع) را بستند و آنان را از مرجعیت علمی و عملی و رهبری جامعه دور کردند و ثانیا بدتر از آن امروز در حوزه ها هم برخی علم را در جایی دیگر می جویند و به جای قال الصادق و قال الباقر (ع) می گویند قال ارسطو، قال دکارت ، قال فلان روان شناس، فلان جامعه شناس، فلان فیلسوف و بهمان فیلسوف.