بر اساس آموزه های وحیانی و اعتقادات اسلامی، پیامبر(ص) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بر همه هستی برتری دارند. پس همان طوری که خداوند برخی از پیامبران را بر برخی دیگر فضلیت و برتری داده(بقره، آیه 253؛ اسراء، آیه 55)، پیامبر گرامی و اهل بیتش را نیز بر همه هستی برتری و فضلیت داده است.
البته از آیه 70 سوره اسراء ممکن است این برداشت شود که چنین برتری مطلقی برای پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) بر همه آفریده های الهی نیست؛ زیرا خداوند می فرماید: وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً؛ و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم، و آنان را در خشکى و دریا بر مرکبها برنشاندیم، و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم، و آنها را بر بسیارى از آفریده‏هاى خود برترى آشکار دادیم.
از این آیه به دست می آید اگر انسان دارای کرامتی الهی است؛ ولی بر همه آفریده های الهی تفضیل و برتری ندارد، بلکه بر بسیاری از آن ها برتری دارد.
بنابراین، چگونه می توان با وجود این آیه گفت پیامبر(ص) و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بر همه آفریده های الهی برتری دارند؟ در پاسخ باید گفت: این آیه می گوید که همه بنی آدم تکریم شده و بر بسیاری از آفریده ها تفضیل داده شده اند. آیه مساله تفضیل را همان طوری که برای همه آفریده ها نفی می کند، ولی برای همه انسان ها نفی نمی کند. به سخن دیگر، آیه تفضیل همه  انسان ها را بر همه آفریده ها نفی می کند، نه تفضیل برخی بر همه آفریده ها را؛ پس ممکن است برخی از انسان ها بر همه آفریده ها تفضیل داده شده باشند.
پس اگر ادلّه‌ای دلالت کرد که در بین انسانها کسانی مثل پیامبر(ص) اهل‌بیت(ع) از همه آفریده ها و حتی فرشتگان و ملائکه افضل‌اند، این آیه آن افضلیت برخی را نفی نمی‌کند. پس روایاتی که در باره افضلیت آنان آمده معارض نخواهد داشت؛ زیرا این آیه افضلیت همه انسان را بر همه آفریده ها نفی می کند و این عمومیت و اطلاق را نمی پذیرد؛ اما هرگز به معنای این نیست که هیچ انسانی نیست که بر همه آفریده های افضل باشد.
البته از آیه 73 سوره ص بر می آید که حضرت آدم(ع) بر همه آفریده ها افضل بوده و آنان که برترین ها هستند به ایشان سجده کرده اند: سَجَدَ الْمَلاَئِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ.
این خود نشان می دهد که آن نفی که در آیه است نفی افضلیت همه بشر است نه برخی از بشر. از سوی دیگر، وقتی فرشتگان بر حضرت آدم(ع) سجده کرده اند این سجده آنان برای مقام آدمیّت است نه برای شخص حضرت آدم تا گفته شود: «قضیةٌ فی واقعه» و یک بار اتفاق افتاده و تکراری ندارد؛ بلکه همان طوری که در گذشته آنان بر آدم(ع) به عنوان خلیفه الله سجده کرده اند امروز نیز فرشتگان در پیشگاه ولیّ‌عصر(ارواحنا فداه) خاضع‌اند؛ زیرا این مقام انسانیّت و انسانِ کاملِ معصوم(ع) که ایشان معلّم ملائکه و فرشتگان هستند. پس این مقام انسانیّت است که مسجودٌ‌له ملائکه است و این شخصیّت حقوقی انسان یعنی انسانیّت انسان است که مسجودٌله است، نه شخص حضرت آدم(ع).
پس روایاتی که افضلیت کسانی از جمله پیامبر(ص) و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) را بر همه هستی بیان می کنند، معارض با این آیه 70 سوره اسراء نیست؛ زیرا آیه در مقام نفی افضلیت همه بشر بر همه آفریده هاست که مطلبی حق است؛ اما در مقام نفی این مطلب نیست که برخی از انسان ها افضل و برتر از همه آفریده های الهی هستند چنان که در روایات بسیار و متواتری این معنا برای پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) و در آیه 73 سوره ص برای حضرت آدم(ع) اثبات شده است.