سفارش تبلیغ
صبا ویژن
اى اسیران آز باز ایستید که گراینده دنیا را آن هنگام بیم فرا آید که بلاهاى روزگار دندان به هم ساید . مردم کار ترتیب خود را خود برانید و نفس خود را از عادتها که بدان حریص است باز گردانید [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :53
بازدید دیروز :417
کل بازدید :2165151
تعداد کل یاداشته ها : 1987
04/3/21
2:59 ص
مشخصات مدیروبلاگ
 
خلیل منصوری[174]
http://www.samamos.com/?page_id=2

خبر مایه
پیوند دوستان
 
فصل انتظار اهالی بصیرت هزار دستان سرباز ولایت رایحه ی انتظار اقلیم شناسی دربرنامه ریزی محیطی .:: مرکز بهترین ها ::. نگارستان خیال جریان شناسی سیاسی - محمد علی لیالی نگاهی نو به مشاوره پلاک آسمانی،دل نوشته شهدا،اهل بیت ،و ... حمایت مردمی دکتر احمدی نژاد آقاشیر کلّنا عبّاسُکِ یا زَینب صراط مستقیم هم رنگــــ ِ خـــیـــآل جبهه مقاومت وبیداری اسلامی کالبد شکافی جون مرغ تا ذهن آدمیزاد ! تکنولوژی کامپیوتر وبلاگ منتظران سارا احمدی بوی سیب BOUYE SIB رمز موفقیت محقق دانشگاه سرزمین رویا وبلاگ تخصصی فیزیک پاک دیده آدمک ها ✘ Heart Blaugrana به نام وجود باوجودی ... سرباز حریم ولایت دهکده کوچک ما از قرآن بپرس کنیز مادر هرچه می خواهد دل تنگت بگو •.ღ♥ فرشتــ ـــ ـه تنهــ ــ ــایی ♥ღ.• پیامبر اعظم(ص) عطاری عطار آبدارچی ستاد پاسخگویی به مسایل دینی وبلاگ شخصی امین نورا چوبک نقد مَلَس پوست کلف دل نوشت 14 معصوم وقایع ESPERANCE55 قدرت شیطان دنیای امروز ما تا ریشه هست، جوانه باید زد... آواز یزدان خلوت تنهایی کتاب شناسی تخصصی اس ام اس عاشقانه طرحی نو برای اتحاد ایرانیان سراسر گیتی در گوشی با خدا **** نـو ر و ز***** اس ام اس سرکاری و خنده دار و طنز دنیا به روایت یوسف جاده خدا خام بدم ایلیا حرفای خودمونی من بازی بزرگان کویر مسجد و کلیسا - mosque&church دنیای ماشین ها بچه دانشجو ! پژواک سکوت گنجهای معنوی دنیای موبایل منطقه‏ ممنوعه طلبه علوم دینی مسافر رویایی انواع بازی و برنامه ی موبایل دانشجو خبر ورزشی جدید گیاهان دارویی بانوی بهشتی دو عالم سلام

انسان باید با اعتصام و آویختن به حبل الله قرآن(آل عمران، آیه 103) بالا رود و ترقی کند. امیرمؤمنان علی (ع) به فرزند خویش محمد حنفیه می فرماید: ارق فارق، بخوان پس بالا رو و ترقی کن!( بحار الانوار، مجلسى، ج 92، ص 19؛ مستدرک الوسائل، المیرزاحسین النوری الطبرسی، ج4، ص231)
بر اساس آیات قرآنی، یک طرف قرآن که کتاب مبین است در دست خداوند علی حکیم و طرف دیگر که همان  است قرآن عربی است در دست مردم است. خداوند می فرماید: وَ الْکِتَابِ الْمُبِین  إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْءَانًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُون  وَ إِنَّهُ فىِ أُمّ‏ِ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلیِ‏ٌّ حَکِیم؛ سوگند به کتاب روشنگر. ما آن را قرآنى عربى قرار دادیم، باشد که بیاندیشید، و همانا که آن در کتاب اصلى یعنی لوح محفوظ به نزد ما سخت والا و پرحکمت است.  (زخرف، آیات 2 تا 4)
بر اساس این آیات و آیات دیگر، چون قرآن «حبل متین» الهی است، در بالا در دست «علیِّ حکیم» است و در پایین در قالب «عربیِّ مُبین» در دست ماست. این ریسمان الهی که آویخته است به ما کمک می کند تا بالا برویم.
البته هر کسی بر اساس ظرفیت و توان خودش بالا می رود: «کُلٌّ بِحَسَبِهِ» و به همان میزان به خداوند «علیِّ حکیم» تقرب می جوید و نزدیک می شود؛ چنان که حضرت محمد(ص) در تقرب چنان بالا رفت تا به جایی رسید که : دَنا فَتَدَلَّی فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى؛ نزدیک شد و پیش رفت تا جایی که فاصله به اندازه کمان یا نزدیک تر از آن بود(نجم، آیات 8 و 9)
پیامبر(ص) می فرماید: کتاب الله احد طرفیه بید الله سبحانه و تعالی و الطرف الآخر بأیدیکم؛ کتاب خداوند یک طرف آن در دست خداوند سبحانه و تعالی و طرف دیگرش در دستان شماست.(بحار الانوار، العلامه المجلسی، ج37، ص168)
در قبال این «حبل متین»، «حبل مَنِین» است؛ «حبل مَنین» یعنی طناب پوسیده و مقطوع؛ چرا که «ممنون» یعنی مقطوع و بریده. از همین رو، انسانی که منت می گذارد آن برکات احسان و کار نیک خود را قطع می کند.
پس غیر قرآن و ریسمانی که دیگران دارند «حبل منین» و ریسمانی مقطوع و پوسیده است، اما قرآن «حبل متین» رسیمانی مستحکم و غیر مقطوع است.
البته از این جا مطلب دیگری نیز به دست می آید؛ زیرا آن طرفِ بالای قرآن که در دست «علیِّ حکیم» و «عند الله» است باقی و برقرار است: ما عِنْدَ اللَّهِ باق(نحل، آیه 96) و دیگر تغییرپذیر و زوالپذیر و نسخپذیر نیست؛ هر چند که این طرف دیگر که «عربیِّ مُبین» و در دسترس ماست و باید با آن ترقّی کنیم، دارای احتمالات و آیات متشابه است که با محکمات محکم و استوار می شود.
نکته دیگر آن است که باید حبل الله را هماره تا آخر حفظ کرد و بدان آویخت ؛ یعنی تا دم مرگ باید با حبل الله بود(حجر، آیه 99) و این گونه نیست که مثلا حبل الله و شریعت را تا جایی داشته باشیم و سپس آن ریسمان را رها کنیم؛ چرا که رها کردن شریعت و عبادت و قرآن مساوی با سقوط است.