حسابرسی خداوند در قیامت بسیار دقیق و سریع است؛ زیرا
1. خداوند عالم و قادر و رحمن است؛ پس جهلی ندارد و همه چیز را می داند و علم فعل او نیز به علم ذات باز می گردد؛ ناتوان و عاجز نیست بلکه قادر و تواناست و می تواند کن فیکون کند؛ هم چنین بخشنده و مهربان است و بخلی ندارد تا اگر حق کسی را بدهد  از عطایش چیزی از خزائن او کم شود.
2. قاضی خداوند عادل است؛ چنان که می فرماید: وَ لا یَظلِمُ رَبُّکَ أَحَدا ؛ پروردگارت در حق کسی ظلم نمی کند(کهف، آیه 49)؛ زیرا خداوند عدل محض است؛
3. خداوند سهو و نسیان ندارد؛ زیرا چنان که گفته شد علم او علم ذاتی است و علم فعلی اش نیز به عمل ذاتی باز می گردد. پس باید گفت: وَ ما کانَ رَبُّکَ نَسِیًّا؛ و پروردگارت نسیان کننده نیست (مریم، آیه 64)؛
4. شاهدان همه چیز را نگاشته اند: وَ رُسُلُنا لَدَیهِم یَکتُبُون؛ و فرستادگان ما در نزدشان می نویسند(زخرف، آیه 80) و همه چیز را همان طوری که انجام گرفته ضبط و حفظ می کنند: وَ إِنَّ عَلَیکُم لَحافِظین  کِراماً کاتِبین یَعلَمُونَ ما تَفعَلُون؛ به راستی که بر شما حافظین هستند که کتاتبان کرامی اند و می دانند آن چه انجام می دهید(انفطار، آیات 10 تا 12) و هر عمل بر آمده را چون رقیب و عتید می بینند.(ق، آیه 18)
5. خود عمل در قیامت می آید بدون آن که دخل و تصرفی شده باشد: خداوند در آیه 7 سوره تحریم می فرماید: الیَومَ إِنَّما تجزَونَ ما کنتم تَعمَلون؛ امروز جز این نیست که هر آن چه کردید را جزا می یابید. یا در آیه 30 آل عمران آمده است: یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُّحْضَرًا ؛ روزی که هر نفس آن چه عمل کرد از خیر را حاضر شده می یابد. پس هر کسی با عمل خودش ملاقات خواهد کرد. از همین روست که در قیامت هر کسی به سرعت حسابش رسیده می شود و هیچ اشتباه و خطا و نیسانی نیست؛ زیرا عین عمل خودش به شکل مجازات ظهور می یابد.
از همین روست که خداوند اسرع  الحاسبین(انعام، آیه 62) و سریع الحساب است(بقره، آیه 202؛ آل عمران، آیات 19 و 199 و مائده، آیه 4) و به سرعت در قیامت حسابرسی می کند و مجازات می نماید؛ چنان که استوار و محکم حکم می کند؛ زیرا احکم الحاکمین است.(هود، آیه 45)