در آیه 15 سوره غافر از روز قیامت به یوم التلاق روز «تَلاقی» یاد شده است. در باره علت این نامگذاری می توان پنج وجه بیان کرد:

1. به اعتبار «تَلاقی» ارواح با ابدان است این روز به این نام نامیده شده است؛ یعنی «بالموت» ارواحی که ابدان را رها کردند، در قیامت دوباره برمی‌گردند و با هم تلاقی می کنند؛ یعنی همان معاد جسمانی تحقق می یابد؛

2. به اعتبار «تَلاقی» فرشته‌های آسمان با موجودات زمین است که این نام برای آن آمده است؛ زیرا در آن روز فرشته‌ها نازل می‌شوند و به عنوان شهادت و مانند آن ها در دادگاه عدل الهی در روز قیامت حضور پیدا می‌کنند؛

3.  به اعتبار «تَلاقی» اولین و آخرین در «یوم» قیامت است که این نام بر آن نهاده شده است؛ زیرا خداوند در آیه 49 سوره واقعه می گوید: إِنَّ الأَوَّلینَ وَ الآخِرینَ  لَمَجمُوعُونَ إِلى‏ میقاتِ یَومٍ مَعلُوم؛ به راستی که اولین و آخرین هر آینه در روز قیامت که روز معلوم است مجموع خواهند شد؛

4. به اعتبار «تَلاقی» انسان با پروردگار خودش است این روز قیامت را روز تلاقی نامیده است؛ زیرا خداوند در آیه 6 سوره انشقاق می فرماید: إِنَّکَ کادِحٌ إِلى‏ رَبِّکَ کَدحاً فَمُلاقیه؛ به راستی که تو کادح و تلاش کننده ای هستی به سوی پروردگارت تا با او ملاقات کنی؛

5. به اعتبار «تَلاقی» با اعمال خودش است که این روز را روز تلاقی نامیده اند؛ زیرا هر کسی جزای اعمال و کیفر و پاداش اعمال خودش را در آن روز می بیند. خداوند در آیه 7 سوره تحریم می فرماید: الیَومَ إِنَّما تجزَونَ ما کنتم تَعمَلون؛ امروز جز این نیست که هر آن چه کردید را جزا می یابید. یا در آیه 30 آل عمران آمده است: یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُّحْضَرًا ؛ روزی که هر نفس آن چه عمل کرد از خیر را حاضر شده می یابد. پس هر کسی با عمل خودش ملاقات خواهد کرد. از همین روست که در قیامت هر کسی به سرعت حسابش رسیده می شود و هیچ اشتباه و خطا و نیسانی نیست؛ زیرا عین عمل خودش به شکل مجازات ظهور می یابد.