همه هستی همان طوری که در ایجاد به فیض و افاضه الهی نیاز دارند تا موجود شوند، هم چنین در بقای خودشان دم به دم نیازمند فیض و افاضه الهی هستند.

بر همین اساس فرشتگان الهی نیز هماره در حال تسبیح خداوند به پاکی از هر گونه نقص و تحمید خداوند نسبت به افاضه وجود به خودشان هستند؛ زیرا تحمید هماره در برابر نعمتی است که در این جا همان نعمت وجود و بقا و افاضه دایمی الهی است.(زمر، آیه 75؛ غافر، آیه 7؛ شوری ، آیه 5)

البته خداوند به عنوان آن که «کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلی‏ نَفْسِهِ الرَّحْمَة؛ بر خودش رحمت را فرض و واجب کرده است»(انعام، آیه 54)، دایم بر موجودات هستی افاضه وجود و نعمت می کند و نیازهای وجودی وغیر وجودی آنان را برطرف می کند.

اما این بدان معنا نیست که یک کسی چون عقل از بیرون بر خداوند این حکم را داده باشد و بر او تکلیف کرده باشد تا گفته شود: «یجب علی الله ؛  بر خداست فلان حسن عقلی را انجام دهد» یا این که «یمتنع علی الله، بر خداست فلان قبح عقلی را انجام ندهد.»؛ بلکه مراد آن است که از خدا جز حسن بر نمی آید و در حقیقت مراد «یجب عن الله» و «یمتنع عن الله» است.

بر اساس همین آیه می توان دریافت که چرا مومنان نیز نیازمند استغفار فرشتگان هستند؛ چنان که خداوند در آیه 7 سوره غافر می فرماید: الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ؛ کسانى که عرش خدا را حمل مى‏کنند، و آنها که پیرامون آنند، به سپاس پروردگارشان تسبیح مى‏گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که گرویده‏اند طلب آمرزش مى‏کنند: «پروردگارا، رحمت و دانش تو بر هر چیز احاطه دارد کسانى را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده‏اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار.»

چرا که فرشتگان حامل عرش که چهار فرشته جبرییل علم، اسرافیل زندگی، مکاییل روزی و عزرائیل مرگ و اعوان و انصار آنها هستند، این مسئولیت را دارند که برای مومنان استغفار کنند تا به بهشت در آیند؛ چون بر خداوند واجب نیست که مومنان را به بهشت برد چنان که بر خداوند واجب نیست تا افاضه وجود ایجادی یا بقایی داشته باشد، بلکه چنان که گفته شد باید از خدا فیض صادر شود، چون باید از خدا صادر می شود، جا برای دعا، درخواست، استغفار، استعاذه و مانند آن محفوظ است.

پس هماره هر موجودی در ایجاد و بقای نیازمند فیض و افاضه الهی است و اگر دمی این فیض و افاضه نباشد و امساکی از سوی خدا صورت گیرد، نیست و نابودی بر آن رقم می خورد.(فاطر، آیه 2؛ زمر، آیه 38 و ایات دیگر)