سفارش تبلیغ
صبا ویژن
خداوند، دوست دارد به کارهای مباح عمل شود، همان گونه که دوست دارد به واجباتش عمل کنند .خداوند، مرا با دین راحت و آسان برانگیخت : دین ابراهیم . [رسول خدا صلی الله علیه و آله]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :138
بازدید دیروز :570
کل بازدید :2165806
تعداد کل یاداشته ها : 1987
04/3/22
5:4 ص
مشخصات مدیروبلاگ
 
خلیل منصوری[174]
http://www.samamos.com/?page_id=2

خبر مایه
پیوند دوستان
 
فصل انتظار اهالی بصیرت هزار دستان سرباز ولایت رایحه ی انتظار اقلیم شناسی دربرنامه ریزی محیطی .:: مرکز بهترین ها ::. نگارستان خیال جریان شناسی سیاسی - محمد علی لیالی نگاهی نو به مشاوره پلاک آسمانی،دل نوشته شهدا،اهل بیت ،و ... حمایت مردمی دکتر احمدی نژاد آقاشیر کلّنا عبّاسُکِ یا زَینب صراط مستقیم هم رنگــــ ِ خـــیـــآل جبهه مقاومت وبیداری اسلامی کالبد شکافی جون مرغ تا ذهن آدمیزاد ! تکنولوژی کامپیوتر وبلاگ منتظران سارا احمدی بوی سیب BOUYE SIB رمز موفقیت محقق دانشگاه سرزمین رویا وبلاگ تخصصی فیزیک پاک دیده آدمک ها ✘ Heart Blaugrana به نام وجود باوجودی ... سرباز حریم ولایت دهکده کوچک ما از قرآن بپرس کنیز مادر هرچه می خواهد دل تنگت بگو •.ღ♥ فرشتــ ـــ ـه تنهــ ــ ــایی ♥ღ.• پیامبر اعظم(ص) عطاری عطار آبدارچی ستاد پاسخگویی به مسایل دینی وبلاگ شخصی امین نورا چوبک نقد مَلَس پوست کلف دل نوشت 14 معصوم وقایع ESPERANCE55 قدرت شیطان دنیای امروز ما تا ریشه هست، جوانه باید زد... آواز یزدان خلوت تنهایی کتاب شناسی تخصصی اس ام اس عاشقانه طرحی نو برای اتحاد ایرانیان سراسر گیتی در گوشی با خدا **** نـو ر و ز***** اس ام اس سرکاری و خنده دار و طنز دنیا به روایت یوسف جاده خدا خام بدم ایلیا حرفای خودمونی من بازی بزرگان کویر مسجد و کلیسا - mosque&church دنیای ماشین ها بچه دانشجو ! پژواک سکوت گنجهای معنوی دنیای موبایل منطقه‏ ممنوعه طلبه علوم دینی مسافر رویایی انواع بازی و برنامه ی موبایل دانشجو خبر ورزشی جدید گیاهان دارویی بانوی بهشتی دو عالم سلام

در آیات قرآنی کلمه انزال به دو معنای انداختنی و آویختنی به کار رفته است. وقتی از انزال باران سخن به میان می آید می فرماید: وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء (بقره، آیه 22؛ انعام، آیه 99؛ رعد، آیه 17 و آیات دیگر) مراد همان فروفرستادن باران در قالب انداختن از آسمان به زمین است؛ زیرا این انداختن از باب تجافی است؛ یعنی خالی کرن جوف و شکم از چیزی؛ وقتی قطره در آسمان است با انزال و انداخته شدن دیگر در آسمان نخواهد بود بلکه در زمین خواهد بود؛

اما انزال قرآن به عنوان حبل الله متین و ریسمان استوار الهی(آل عمران، آیه 103) از باب انزال آویختنی است. به این معنا که این ریسمان و طناب الهی دو سر دارد که یکی در بالا در دست خداوند علی حکیم عزیز است(نمل، آیه 6) و یکی دیگر در دست پیامبر(ص) و مردم است.

این ریسمان الهی آویخته میان خدا و خلق است و این گونه نیست که انداخته باشد بلکه همان طوری در دست خداست. از همین روست که پیامبر(ص) می فرماید: أحد طَرَفیه بِیَدِ اللَّهِ سبحانه و تعالی؛ یک طرف آن به دست خداوند سبحانه و تعالی است.»(الامامة الالهیة، الشیخ محمد السند، ص57) پس انسان با آویختن به این ریسمان و حبل الله متین الهی می تواند بالا برود. از همین روست که امیرمومنان علی(ع) می فرماید: اقْرَأْ وَ ارْقَ؛ بخوان و ترقی کن و بالا برو.(الاصول من الکافی، الشیخ الکلینی، ج2، ص606، ط اسلامی)

البته قرآن در «لدن العلی الحکیم» از مصادیق امر الهی است و از همین روست که لفظ ندارد و عربی و یا غیر عربی نیست؛ اما وقتی انزال و تنزیل می یابد؛ چون پیامبر(ص) واسطه است و این طرف آن را در دست دارد تا تلقی کند، عربی می شود: وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ عَلیم. از همین روست که خداوند در آغاز سوره زخرف می فرماید: إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِیّاً لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ? وَ إِنَّهُ فىِ أُمّ‏ِ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلیِ‏ٌّ حَکِیم؛ به راستی که ما آن را قرآنی عربی قرار دادیم تا شاید تعقل کنید در حالی که به راستی آن در ام الکتاب لدن و نزدما هر آینه علی حکیم است. پس در مقام لدن علی حکیم است نه عربی.

پس پیامبر(ص) در مقام لدن بی واسطه قرآن را تلقی می کند و همه معارف آن شهودی است نه حصولی و لفظی و عربی و مانند آن؛ اما در مقام انزال و تنزیل آن را به زبان عربی مبین تلقی می کند. در این کلاس عزت و کرامت الهی(علیم عزیز حکیم و اکرم بالقلم و مانند آن ها) انسان ها درس عزت و حکمت و کرامت و مانند آن ها را می آموزند و در می یابند که نکاح تنها یک اجتماع نر و ماده نیست، بلکه اجتماعی است که به عنوان سنت الهی و نبوی نصف یا دو سوم دین حفظ می شود و انسان دینداری و اخلاق و حیای عقلانی و وحیانی را احراز می کند؛ چنان که پیامبر(ص) می فرماید: «النِّکَاحُ‏ سُنَّتِی»،(جامع الأخبار أو معارج الیقین فی أصول الدین، الشیخ محمد بن محمد السبزواری، ج1، ص271) «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَد أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِهِ».(الامالی، أبی جعفر محمّد بن الحسن بن علی بن الحسن الطّوسی(شیخ الطائفة)، ص889)

اما اگر این تلقی از خدا به واسطه پیامبر(ص) برای بشر نبود در همان چارچوب علم نیمه و ناقص خود سخن می گفتند فکر می کردند و عمل کرده و فلسفه و سبک زندگی خود را سامان می دادند: فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْم(غافر، آیه 83)

اما کسانی که به علیم حکیم با ریسمان قرآن نزدیک شدند و از عزت و کرامت الهی برخوردار شدند و این گونه ترقی و بالا رفتند معنا و مفهوم زندگی در نزد آنان عضو می شود و جفت را تنها در جهت جنسی و شهواتی چون جفت و زوجیت آب و گرد خاک در قالب باران و جفت و زوجیت حیوان و مانند آن نمی ببیند که ابنای سبیل طریقت کمال هستند(حجر، آیه 22؛ ذاریات، آیه 49؛ نجم، آیه 45 و آیات دیگر)، بلکه خود را به کمال می رسانند و با مودت و رحمت و سکونت لباس یک دیگر می شوند و زینت و کمال یک دیگر می باشند.(روم، آیه 21)


93/11/18::: 4:13 ع
نظر()