بر اساس آموزه های قرآنی مسئولیت انسان ، استعمار و آبادانی زمین است.(هود، آیه 61) یکی از مسئولیت های انسانی در ارتباط با خلافت بر زمین، کشت گیاهان و نباتات است. در این زمینه انسان تنها مسئولیتی که بر عهده دارد، شخم زدن و دانه پاشیدن است که از آن در عربی به «حَرث» تعبیر می شود. خداوند در آیه 63 سوره واقعه می فرماید: أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ؛ آیا آن چه را کشت می کنید، دیده اید؟
پس کار انسان همان کشت کردن است؛ اما کشاورزی کار خداوند است؛ زیرا این خداوند است که این کشت و دانه بی جان و بی حیات را جان و حیات می بخشد و آن را به شکل زراعت در می آورد. از همین روست که خداوند انسان را «حارث » و«کشتکار» و خود را «زارع» و «کشاورز» معرفی می کند و می فرماید: ءَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزّارِعُونَ؛ آیا شما آن را مىرویانید یا ما رویانندهایم؟
در حقیقت مسئولیت انسان تنها انتقال جمادی به نام دانه و کشت آن در زمین است و آن کسی که به آن حیات می دهد و زنده می کند، خداوند است. پس حیات بخشی و ورز آوردن این دانه و تبدیل جماد به نبات و گیاه کار خداوند است.(واقعه، آیه 64)
.GIF)
