اصطلاح یکتایی ناظر به مقام ذات و هویت الهی است. در فارسی یکتا یعنی چیزی که تای آن یکی است و دو تا نیست؛ یعنی ساده و بسیط است. این بدان معناست که صفات خداوندی عین ذات اوست و این گونه نیست که صفات عارض ذات باشد. این را در عربی احد می گویند. احد همان یکتاست.
اما یگانگی ناظر به مقام الوهیت و عبودیت و ربوبیت است؛ یعنی آن خدایی که در ذات و هویت خودش یکتاست، در مقام الوهیت و ربوبیت نیز یکی است و شریک ندارد. این را در عربی واحد می گویند. خداوند در قرآن در سوره توحید در بیان نسبت و توصیف خودش می فرماید: قل هو الله احد؛ یعنی اویی که در مقام ذات احد و یکتا است، همان الله است. آن یکتا و احد همه هستی را پر کرده و جایی برای دیگری نگذاشته است؛ یعنی صمد است. وقتی خدا صمد است دیگر در درون اجوف و توخالی نیست تا یکتا و احد نباشد ، چنان که در بیرون هم کسی با او نیست که شریک او باشد؛ حالا این شریک چه همسر باشد یا فرزند و مانند آن. پس خداوند در ذات یکتا و احد است و در مقام الوهیت و ربوبیت نیز یگانه و واحد است و دومی ندارد.
.GIF)
