خداوند در آیه 39 سوره فاطر می فرماید:هُوَ الَّذِی جَعَلَکُمْ خَلاَئِفَ فِی الْأَرْضِ؛ آن خدایی است که شما را در زمین خلائف قرار داد.
در این آیه خداوند فرموده که ذات اقدس الهی شما را جانشین قرار داد. این می تواند به معنای این باشد که خداوند شما را هم جانشین خودش قرار داد و هم اینکه یکی پس از دیگری می‌آیید و شما جانشین مردمان دیگر شده اید.
البته در ادبیات گفته شده که «خلائف» جمع «خلیفه» است و «خلفاء» جمع «خَلیف» است؛ هر چند که «خلیف» و «خلیفه» هر دو یکی است منتها «تاء» خلیفه «تاء» مبالغه است «تاء» تأنیث نیست و اینکه درباره حضرت آدم (ع) فرمود: إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً؛ به راستی که جعل کننده خلافت در زمین هستم.(بقره، آیه 30) و نفرموده است: «خلیفاً» برای این که انسان کامل مقام والایی را داراست که کاملاً می‌تواند دستورهای الهی را مدبّرانه اجرا کند. از این روست که به آن خَلیفه گفته است؛ اما برخی‌ها خلیف یعنی بدون «تاء» مبالغه هستند یعنی در اموری جانشین هستند نه در همه امور.
.GIF)
