دنیا میدان مسابقات گوناگونی است. برگزارکنندگان این مسابقات خداوند است. موضوع مسابقه تقوا و پرهیز از هر پلشتی و  پلیدی است. کسانی که وارد دنیا می شوند در میدانی قرار می گیرند که از هر سو با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند. در تعابیر روایی از آن به میدانی پر از سنگلاخ یاد می شود که گام نهادن در آن سخت و دشوار است.

امیرمومنان علی(ع) در نهج البلاغه از پیامبر(ص) نقل می کند که آن حضرت فرمود: فَإِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ ص کَانَ یَقُولُ إِنَّ اَلْجَنَّةَ حُفَّتْ بِالْمَکَارِهِ وَ إِنَّ اَلنَّارَ حُفَّتْ بِالشَّهَوَاتِ؛ بهشت با ناخوشایندها و دوزخ با خوشایندها در برگرفته و پیچیده شده است. پس راه رسیدن به دوزخ تنها همراهی با هر تکانی است که هواهای نفسانی و وسوسه های شیطانی می دهند؛ چرا که به سادگی در آتش دوزخ سقوط می کنیم ولی بهشت با سختی به دست می آید چون می بایست مراقب باشیم که تکان ها ما را ساقط نکند. پس انسان در چنین میدان مسابقه ای وارد شده است.

در آیات قرآنی از این میدان مسابقه به دوزخی یاد می شود که همه را فراگرفته است و انسان ها می بایست هر گامی که بر می دارند به دقت مواظب باشند که درست بردارند و مراقب باشند تا در حفره ای از حفره های دوزخ نیافتند.(آل عمران، ایه 103؛ مریم، آیه 71)

در این مسابقه تنها کسانی پیروز و سربلند بیرون می آیند که بتوانند ایمان خود را حفظ کنند و اجازه ندهند تا تکان های درونی وسوسه نفس و تکان های بیرونی شیطان او را در چاهی از چاه های مسیر نیاندازد. تنها کاری که هر انسانی می بایست انجام دهد این است که خود را در روی پل حفظ کند و استقامت ورزد و استوار گام بردارد و از تکان ها خود را نگه دارد. بنابراین، تنها کاری که انسان می بایست انجام بدهد تقوا است که چیزی جز پرهیزگاری نیست.

خداوند به صراحت می فرماید که در مسابقه دنیا تنها کسانی پیروز و برنده می شوند که پرهیزگاری پیشه کنند و خود را در روی پل و صراطی که در دوزخ است، نگه دارند و از تکان های شدید نگه دارند: کُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَما الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ؛  هر جاندارى چشنده طعم‏ مرگ است، و همانا روز رستاخیز پاداش هایتان به طور کامل به شما داده مى‏شود. پس هر که را از آتش به دور دارند و در بهشت درآورند قطعاً کامیاب شده است و زندگى دنیا جز مایه فریب نیست. (آل عمران، آیه 185)

امیرمومنان علی (ع) می فرماید: وَ اِعْلَمُوا أَنَّهُ مَا مِنْ طَاعَةِ اَللَّهِ شَیْ‏ءٌ إِلاَّ یَأْتِی فِی کُرْهٍ وَ مَا مِنْ مَعْصِیَةِ اَللَّهِ شَیْ‏ءٌ إِلاَّ یَأْتِی فِی شَهْوَةٍ فَرَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً نَزَعَ عَنْ شَ هْوَتِهِ وَ قَمَعَ هَوَى نَفْسِهِ فَإِنَّ هَذِهِ اَلنَّفْسَ أَبْعَدُ شَیْ‏ءٍ مَنْزِعاً وَ إِنَّهَا لاَ تَزَالُ تَنْزِعُ إِلَى مَعْصِیَةٍ فِی هَوًى ؛  آگاه باشید! هیچ طاعتى نیست جز اینکه طبع انسان از انجام آن ناراحت است،و هیچ کدام از گناهان و معاصى یافت نمى‏ شود جز اینکه با تمایلات و غرائز حیوانى انسان‏ سازگار است! بنابراین رحمت‏ خداوند بر کسى باد که از شهواتش خوددارى کند و هوسها ى‏سرکش نفس را ریشه کن سازد،زیرا مشکل ترین کار جلوگیرى از همین نفس سرکش است‏ که همیشه میل به معصیت و گناه دارد.

پس انسان می تواند با پرهیزگاری در میدان مسابقه ای که روی آتش دوزخ و روی پل صراط مستقیم انجام می گیرد به سلامت بگذرد و از آن سو وارد بهشت شود و به عنوان برنده دست راست خود را بلند کند و  با خوشحالی در دست امیرمومنان علی(ع) که میزان و داور این مسابقه است جام کوثر را به دست گیرد و دست در دست آن حضرت(ع) شادی کند و جایزه خویش را دریافت  نماید.