روزه از اعمالی است که آدمی را به تقوا می رساند. تقوا نوعی توانایی در آدمی است که زمینه بروز ظرفیت ها و استعدادها را برای وی فراهم می آورد و شخص را در برابر ناملایمات چنان قوی می کند که دیگر چیزی از درون و بیرون بر او چیره نمی شود. این گونه است که تقوا را مدیریت روح الهی بر جسم و نفس انسانی می دانند. هر چه ارتباط میان آدمی با حقیقت خالص هستی یعنی خداوند بیش تر شود، عزت آدمی افزایش می یابد و دیگر چیزی بر او چیره و غالب نمی شود. این گونه است که آدم متقی، انسانی است که اتصال او به شعاع الهی قوی تر است و هر چه می بیند و انجام می دهد، از دریچه بینش و نگرش الهی است.
انسان متقی، انسان صابر نیز است؛ چرا که انسان متقی متصل به خداست و تحت شعاع او می بیند و کار می کند و زندگی و حیات و حرکت خود را سامان می دهد. این گونه است که صبر در وی به اوج می رسد و هر مشکلی برای او مشکل خاص او نیست، بلکه آن را در چارچوب حکمت کلی هستی معنا می کند. تفسیر مصبیت در اندیشه و تفکر او، تفسیر خواست و مشیت الهی است. به این معنا که هر چه به او می رسد نمی تواند بیرون از دایره حکمت الهی و اراده و مشیت او باشد؛ چرا که خودش را همانند همه هستی بخشی از خدا می داند و خود و همه چیزی که در او جاری و ساری می شود را از خدا می یابد. این گونه است که همراه هر چیزی و پیش و پس آن، خدا را می بیند و می یابد. از این روست که خداوند در تفسیر صابرین می فرماید: بشر الصابرین الذین اذا اصابتهم مصبیه قالوا انا لله و انا الیه راجعون؛ بشارت ده صابرین را که هر گاه بدان مصیبتی می رسد می گویند ما از آن خداییم و به سوی او باز می گردیم. این بدان معناست که هر چیزی در چارچوب اراده و مشیت الهی اتفاق می افتاد و حکمت الهی آن را مدیریت می کند و هدف از این مصیبت ها بازگرداند بشر به اصل خویش یعنی خداست.
برای رسیدن به صبر می بایست از سازوکارهایی خاص استفاده کرد. روزه یکی از عوامل و سازوکارهای دست یابی به صبر است. از این روست که در روایت صبر را به روزه تفسیر کرده اند، آن جایی که خداوند می فرماید: واستعینوا بالصبر و الصلاه؛ در مسیر شدن و کمال یابی از صبر یعنی روزه و نماز استعانت و یاری بجویید.
روزه به آدمی این فرصت را می بخشد تا ظرفیت خویش را افزایش دهد و تقوا و مدیریت نفس و تن را به عهده گیرد و نسبت به ناملایمات واکنش مثبت و سازنده ای از خود نشان دهد. این جاست که صبر را می بایست از نتایج روزه داری دانست.