در روایات اسلامی معتبر این معنا مورد تاکید قرار گرفته است که علی(ع) معیار تشخیص حق و باطل است. به این معنا که " علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار، علی با حق و حق با علی است و هر جا هر یک باشد دیگری نیز است، زیرا حق و علی دایر مدار یک دیگرند.

بر این اساس ، هر کسی می تواند به سادگی می تواند با شناخت حق ، علی را به عنوان مظهر و مصداق اکمل و اتم آن بنگرد ، چنان که هر کسی اگر علی (ع) را شناخت به سادگی حقیقت را دریافته است. بنابراین ، علی (ع) شاخص شناخت از حق و باطل است بی آن که برای کسی تردید و شکی ایجاد شود؛ ریشه این امر را می بایست در عصمت مطلق آن حضرت (ع) و فنای ذاتی وی در خداوند جست که از آن به قرب نوافل و فرایض یاد می شود. بنابراین امیرمومنان علی (ع) عین الله و ید الله و اسدالله و مانند آن است و خداوند امور هستی را از طریق و مجرای علی (ع) افاضه و ربوبیت می کند، چنان که محو و فنای آن حضرت (ع) موجب می شود که خدا و علی (ع) یکی باشد و اگر به کفر نمی کشید و سخنانی که در حق عیسی بن مریم (ع) گفته می شد ، بیان نمی شد، در حق علی (ع) چنان می گفتیم که در وهم نگنجد. بنابراین ایشان را نه خدا توانمش خواند، نه بشر توانمش گفت ، متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را . پس در حق وی همان را می گوییم که فرمان داده شده: نزلونا عن الالوهیه و قولوا فینا ما شئتم ؛ ما را از مقام الوهیت پایین آورید پس هر آن چه در حق ما خواهید بگویید.

این مقام علوی و دیگر امامان (ع) به حکم وحدانیت نوری ایشان است. هر کسی اگر بخواهد به هر چیزی دست یابد می بایست از این خاندان بخواهد و در مسیر ایشان گام بردارد که شجره مبارکه الهی در هستی هستند.

اهل بیت (ع) نور هستند چنان که خداوند در قرآن آورده است که ما به سوی شما نور و کتاب را فرستادیم. از این روست که اگر شب قدر حذف شود ، قرآن و کتاب حذف می شود و نور آن نیز می رود ، زیرا کتاب و عترت (ع) همواره در کنار هم بوده و هستند تا در حوض کوثر بر پیامبر(ص) وارد شوند.

بر این اساس اگر کسی بخواهد حق و باطل را بشناسد و مسیر خویش را تشخیص دهد می بایست به اهل بیت (ع) توجه داشته باشد و آنان را ملاک و معیار سیر و سلوک خویش در دنیا قرار دهد. این گونه است که آنان به عنوان تقسیم کننده بهشت و دوزخ مطرح می شوند؛ زیرا بازتاب حق همان بهشت و بازتاب باطل دوزخ است.

از این روست که خداوند در آیه 47 سوره اعراف از اهل بیت (ع) به کسانی یاد می کند که در روز قیامت بهشتیان و دوزخیان را جدا می کنند: بر بلندای های آن مردانی بلند مرتبه قرار دارند که هر یک از آنان دو گروه را به نشانه های حق و باطل و ایمان و کفر می شناسند .

در شب های قدر از خداوند بخواهیم تا از نور ایشان و مهر و محبت آنان بهره مند شده و در مسیری گام برداریم که رضا و خشنودی آنان در آن است تا بتوانیم به شفاعت آن بزرگواران به بهشت رضوان الهی در آییم.