از پیامبر اکرم (ص) روایت شده که فرمودند: ای مردم بدانید که ماه رجب ماه «اصم‏» خداوند است و همانا ماهی است ‏بس عظیم ‏و بزرگ و علت نام‏گذاری این ماه به «اصم‏» این است که هیچ ماهی از ماه‏های سال‏ از نظر فضیلت و حرمت نزد خدای تبارک و تعالی، به آن نمی‏رسد.

مردمان این ماه را در جاهلیت بزرگ می داشتند و هنگامی که اسلام آمد بر بزرگی و عظمت آن افزود.

هان! ماه رجب و ماه شعبان دو ماه من‏اند و ماه رمضان ماه امتم.(هان بدانید که رجب ماه خدا و شعبان من و رمضان ماه امت من است)
هان! هر که یک روز از ماه رجب را با ایمان و برای رضای خدا روزه بدارد، به ‏نعمت رضوان بزرگ الهی نایل آید، و روزه‏اش در آن روز خشم خداوند را فرو می‏نشاند. و هنگامی که روزه اش را برای خداوند خالص گرداند ، پاداش آن را به چیزی جز حسنات دنیا نمی توان داد؛ و برای روزه دار هنگامی که شب می کند ده دعای مستجاب است. اگر چیزی از خواسته های دنیوی بخواهد، خداوند عز و جل به او بخشد؛ و گرنه برای او از پاداش، بهتر از آن چیزی که اولیاء و احباء و اصفیای الهی بخواهند، ذخیره آخرت قرار می دهد

و هر کسی دو روز ماه رجب را روزه بگیرد خداوند به کرم خویش چنان چیزی به وی می بخشد که باشندگان و اهل آسمان و زمین نتوانند آن را توصیف کنند و برای او از پاداشی برابر با عمر ده نفر از صادقین (به هر اندازه عمرشان برسد) می دهد؛ و به او مقام شفاعتی همانند شفاعت صادقین می دهد و او را در گروه ایشان وارد بهشت می سازد و صادقان را دوستان و رفیقان وی در بهشت قرار می دهد.

و هر کسی سه روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند عز و جل میان او و آتش دوزخ خندق یا پرده ای به طول هفتاد سال راه قرار می دهد و هنگام افطار بنده روزه دارش، به او می گوید: حقت بر گردنم واجب شد و محبت و دوستی ام برایت لازم شد. شما ای فرشتگانم را گواه می گیرم که گناهان گذشته و آینده اش را بخشیدم.

و هر کسی چهار روز از ماه رجب را روزه بدارد، از همه بلایا چون دیوانگی ، جذام و پیسی و آشوب دجال رهایی می یابد و از عذاب قبر در امان می ماند و برای او پاداشی برابر پاداش خردمندان بسیار توبه کننده و بازگشته به سوی خداست و به عنوان نخستین پرستندگان نامه اعمالش در دست راستش داده می شود.

و هر کسی پنج روز از ماه رجب را روزه دارد بر خدای عزوجل است که در روز رستاخیز او را خشنود دارد و او را از گورش هم چون ماه شب چهارده ( مهتابی) بر انگیزد و به اندازه ریگ های بیابان برایش پاداش و حسنات بنویسد و او را بی حساب و کتاب وارد بهشت گرداند و به او گفته شود: از پروردگارت هر چه خواهی بخواه.

و هر کسی شش روز از ماه رجب را روزه دارد، از گورش چنان برخیزد که درخشش بیش تر از نور خورشید باشد و افزون بر آن به وی نوری داده شود که همگان در روز قیامت از آن بهره گیرند و در حالتی از امنیت و آرامش بر انگیخته شود به گونه ای که از پل صراط بی حساب بگذرد و از عقوبت عقوق والدین و قطع رحم در امان ماند و بخشیده شود.

و هر کسی هفت روز از ماه رجب را روزه نگه دارد، خداوند به پاداش هر روزی از روزهایی که روزه گرفته دری از درهای دوزخ را بر او ببندد؛ زیرا که برای دوزخ هفت در است و خداوند عز و جل جسدش را بر آتش دوزخ حرام گرداند.

و هر کسی هشت روز از ماه رجب را روز دارد، خداوند عزو جل برای هر روز از روزها دری از درهای بهشت را به روی او بگشاید ؛ زیرا برای بهشت هشت در است و خداوند به او بگوید: از هر دری که خواستی به بهشت در آی!

و هر کسی نه روز از ماه رجب را روزه دارد، از گورش بیرون می آید در حالی که لا اله الا الله می گوید و چهره اش را به سوی بهشت بر می گردانند و از گورش در حالی بیرون می آید که روشنایی اش همگان را می گیرد به طوری که می گویند: این همان پیامبر برگزیده است؛ و کم ترین چیزی که به وی بخشیده می شود آن که بی حساب به بهشت در آید.

و هر کسی ده روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند عز و جل دو بال سبز آراسته به در و یاقوت می دهد که با آن دو بال سوی بهشت می رود از سر پل صراط همانند برق تند و تیزی می پرد؛ و خداوند بدیهایش را به خوبی ها و حسنات تبدیل می کند و نامش را در گروه مقربان به پا کننده قسط و عدل می نویسد ، گویی که او بنده خدای عزیز و بزرگی است که هزار سال شب زنده دار و شکیبا و محاسبه کننده نفس بوده است.

 و هر کسی یازده روز از ماه رجب را روزه دارد، در روز رستاخیز هیچ کسی به اندازه او برخوردار از فضل و پاداش نخواهد بود ، مگر کسانی که همانند یا بیش تر از وی روزه گرفته باشند.

و هر کسی دوازده روز از ماه رجب را روزه دارد، دو جامه سبز از سندس و استبرق ابریشمین به تنش پوشانده می شود و چنان بدان آراسته می شود که اگر جامه ای از آن در دنیا نمایانده شود روشنایی اش تمام خاور و باختر جهان را روشن می سازد و دنیا به بوی خوشش ، خوش بوتر از بوی مشک عنبرین می شود.

و هر کسی سیزده روز از ماه رجب را روزه دارد ، خداوند در روز رستاخیز سفره ای در زیر عرش از یاقوت سبز برای او می افکند و از نظر وسعت پایه های دُرّنشان آن هفتاد برابر جهان است که بر روی آن ورق ها و صحیفه هایی از دُرّ و یاقوت قرار دارد و در هر ورق و صفحه آن هفتاد هزار نوع خوراکی است که رنگ و بوی آن ها با هم فرق دارد و هیچ بو و رنگی همانند هم نیستند. پس او از این خوراکی های رنگارنگ با بوهای گوناگون می خورد در حالی که مردمان در گرفتاری سخت و بلاهای بزرگ هستند.

و هر کسی چهارده روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند عز و جل برای او از پاداش، کاخ های بهشتی ساخته شده با دُرّ و یاقوت می بخشد که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به دل هیچ بشری نگذشته باشد.

و هر کسی پانزده روز از ماه رجب را روزه دارد، در روز رستاخیز در موقف امنیت و آرامش است به طوری که فرشته مقربی یا پیامبر مرسلی و یا رسولی بر او نمی گذرد، مگر آن که به او می گوید: خوشا به حالت ، تو کسی هستی که  در امنیتی و مقرب و اهل شرافتی به طوری که دیگران درباره تو غبطه می خورند و تو آراسته و بهره مند و از باشندگان بهشتی.

و هر کسی شانزده روز از ماه رجب را روزه دارد، از نخستین کسانی است که بر جانوری از نور سوار می شود و تمام بهشت را با آنان تا خانه خدای رحمان پرواز می کند.

و هر کسی هفده روز از ماه رجب را روزه دارد، در روز رستاخیز بر پل صراط هفتاد هزار چراغ از نور برای او قرار می دهند تا به نور آن چراغ ها در حالی که فرشتگان با درود و سلام وی را همراهی و بدرقه می کنند، عبور کند.

و هر کسی هژده روز از ماه رجب را روزه دارد، در کنار حضرت ابراهیم (ع) در جایگاه و قبه آن حضرت(ع) در بهشت بر تخت هایی از دُرّ و یاقوت می نشیند.

و هر کسی نوزده روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند برایش در بهشت عدن از لولوی تازه کاخی را می سازد که کنار کاخ حضرت آدم (ع) و ابراهیم(ع) است. پس این شخص بر آن دو بزرگوار سلام می کند و آن دو نیز به احترام بزرگی و کرامت و حقش پاسخ سلام وی را می دهند. برای چنین شخصی به ازای هر روز روزه، روزه هزار سال نوشته می شود.

هر کسی بیست روز از ماه رجب را روزه دارد، مانند کسی است که خداوند عز و جل را بیست هزار سال عبادت کرده باشد.

و هر کسی بیست و یک روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند به او مقام شفاعت مردمانی به شمار قبیله ربیعه و مضرّ را می بخشد که همه آن ها اهل گناه و خطا بودند.

و هر کسی بیست و دو روز از ماه رجب را روزه دارد، منادی از آسمان ندا کند : ای ولی الله از خداوند به تو از کرامت و عظمت مژده و بشارت باد و این که خداوند تو را در جرگه و همراه کسانی چون پیامبران، صدیقین، شهیدان ، صالحین قرار داده که خداوند به ایشان نعمت خاص ارزانی داشته و آنان بهترین رفیقان هستند.

و هر کسی بیست و سه روز از ماه رجب را روزه دارد، از آسمان ندا شود : خوشا به حالت ای بنده خدا که رنج اندک بردی و نعمت بسیار. خوشا به حالت که پرده ها از تو برداشته شده و به بزرگ ترین پاداش و ثواب پروردگارت رسیدی و مجاور خلیل در بهشت سلام و سلامت گشتی.

و هر کسی بیست و چهار روز از ماه رجب را روزه دارد، فرشته مرگ بر او چنان فرود آید در حالی که وی را جوانی می بیند که بر او جامه ای از دیباج سبز بر تن دارد و بر اسبی از اسبان بهشتی سوار است و در دستش ابریشمی سیر معطر به بوی مشک ناب و در دستش جامی از زر سرشار از نوشیدنی های بهشتی است. پس او را هنگام مرگ و خروج نفس از تن بدان نوشیدنی سیراب می گرداند و سختی ها و سکرات مرگ را بر وی آسان می کند سپس جانش را در آن جامه ابریشمین می گیرد و از آن رایحه و عطری بر می خیزد که هفت آسمان از آن بوی خوش استنشاق می کنند پس در قبرش سیراب می شود تا بر سر حوض پیامبر(ص) در آید.

و هر کسی بیست و پنج روز از ماه رجب را روزه دارد، هنگامی که از گورش بیرون می آید هفتاد هزار فرشته او را دیدار می کنند که در دست هر یک از ایشان پرچمی از دُرّ و یاقوت است و با آنان جامه هایی بسیار لطیف و نرم و جواهرات است پس می گویند: ای ولی الله رستگاری و نجات به سوی پروردگارت است. پس این شخص از نخستین مردمانی است که به بهشت عدن به همراه مقربانی در می آیند که خداوند از ایشان خشنود و ایشان نیز از خدا خشنود هستند. آن همان رستگاری و پیروزی بزرگ است.

و هر کسی بیست و شش روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند برای او در سایه و زیر عرش صد قصر و کاخ از دُرّ و یاقوت بسازد که بر سر هر کاخی چادری سرخ رنگ از ابریشم بهشت است که او در آن به استراحت مشغول و مردمان در حال حسابرسی هستند.

و هر کسی بیست و هفت روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند گورش را به عنوان چهارصد سال راه ، گسترده و وسیع گرداند و تمام این مسیر طولانی را با مشک و عنبر خوشبو می سازد.

و هر کسی بیست و هشت روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند عز و جل میان او و آتش دوزخ هفت خندق قرار می دهد که فاصله هر خندقی میان آسمان و زمین به اندازه پانصد سال راه می باشد.

و هر کسی بیست و نه روز از ماه رجب را روزه دارد، خداوند عز و جل همه گناهانش را می بخشد هر چند که بسیار سنگین مانند شتر ده ماهه آبستن باشد و اگر زنی باشد که هفتاد بار نیز فجور کرده باشد پس از آن که به روزه خویش قصد قربت و وجه الله و رهایی از دوزخ را داشته باشد خداوند گناهانش را می بخشد..

و هر کسی سی روز از ماه رجب را روزه دارد، منادی از آسمان ندا کند: ای بنده خدا ! اما همه گذشته ات بخشیده شد و در آینده کارت را از سر گیر گویی گناهی نکرده ای، و خداوند عز و جل به او بهشت هایی می بخشد که هر بهشت آن دارای چهل هزار شهر از زر و در هر شهری چهل میلیون(هزار هزار) کاخ و در هر کاخی از آن چهل میلیون اتاق و در هر اتاقی یک میلیون سفره از زر و بر هر سفره ای از آن چهل میلیون سینی و تشت و در هر تشتی چهل میلیون از انواع و اقسام خوراکی و نوشیدنی است و برای هر خوراکی و نوشیدنی از آن، رنگی جداگانه می باشد. و در هر اتاقی چهل میلیون تخت از زر است که طول هر تخت آن هزار ذراع در دو هزار ذراع و بر هر تختی کنیزی از حوریان می باشد که بر وی سیصد گیس بافته از نور می باشد که هر گیس بافته شده از آن حوری را، خدمتکاری حمل می کند و به آن گیس ها ، مشک و عنبر آویزان ( آغشته) شده است. این گونه روزه دار ماه رجب را پاداش کامل می دهند. این نعمت ها و پاداش ها از آن کسی است که تمام ماه رجب را روزه دارد.

عرض شد: ای پیامبر خدا! کسی که خودش نتواند به سبب ناتوانی یا بیماری روزه ماه رجب را بگیرد و یا زنی است که به سبب ناپاکی نتواند روزه بگیرد، چگونه می تواند به این چیزهایی که توصیف کردی برسد؟

حضرت فرمود: هر روز یک نان به مساکین صدقه دهد؛ سوگند به کسی که جانم در دست اوست هر کسی هر روز این چنین در راه خدا صدقه دهد به آنچه گفته شد و بیشتر از آن می­رسد. اگر همه بندگان خدا از اهل زمین و آسمان بخواهند ارزش پاداش عمل او را محاسبه کنند نمی توانند یکدهم آن چیزی را که از فضایل و درجات بهشت گفته شد محاسبه کنند.

عرض شد:  ای رسول خدا! کسی که ناتوان از دادن صدقه باشد چگونه می تواند به این چیزها دست یابد؟ حضرت فرمود: هر روز از ماه رجب را تا سی روز این تسبیحات را صد مرتبه بگوید: «سبحان الاله الجلیل، سبحان من لا ینبغی التسبیح إلّا له، سبحان الأعز الأکرم، سبحان من لبس العزّ و هو له اهل» (امالی صدوق صفحات 319 الی 323).