خداوند خود را به صفت غنا و بخشندگی ستوده است و صفت بخل را از خود دور دانسته است ؛ از این روست که هر کسی بخل ورزد، خداوند وی را دوست نمی دارد (نساء آیه 37 و نیز محمد آیه 38 و حدید آیه 24) و اموالی را که به بخل اندوخته و خود از آن بهره نبرده و اجازه بهره بردن دیگران را نیز نداده است، به عنوان طوق لعنت بر گردن ایشان در قیامت افکنده می شود و خداوند ایشان را بدان مال های بخل شده، خوار و ذلیل و عذاب می کند.(آل عمران آیه 180)