آیات بسیاری در قرآن بیان می کند که افزون بر خداوند تبارک و تعالی و فرشتگان نویسنده اعمال، اشخاص دیگری نیز هستند که اعمال ما را نظارت می کنند و کارنامه اعمال ما به دست آنان داده می شود؛ بلکه آنان در مقامی نشسته اند که به منزله عین الله و چشم الهی هستند و همه آن چه را که می بایست خداوند بدان بنگرد و نظارت کند می بیند و به عنوان شهید و گواه در قیامت به نفع و یا ضد ما شهادت و گواهی می دهند.
از جمله این افراد چنان که خداوند می فرماید پیامبر گرامی اسلام است. هر یک از پیامبران در زمان حضور خویش گواه و شاهد امت خوش بوده اند، از این روست که حضرت عیسی (ع) می فرماید : مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّی وَرَبَّکُمْ وَکُنتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَّا دُمْتُ فِیهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنتَ أَنتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَأَنتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ؛ جز آنچه مرا بدان فرمان دادى [چیزى] به آنان نگفتم [گفتهام] که: خدا، پروردگار من و پروردگار خود را عبادت کنید، و تا وقتى در میانشان بودم بر آنان گواه بودم پس چون روح مرا گرفتى، تو خود بر آنان نگهبان بودى، و تو بر هر چیز گواهى.( مائده آیه 117)