هر کسی به خودش می بالد و بارها دیده شده است که کسی جلوی آب و آینه ای قرار می گیرد و از خود می پرسد چه قدر زیباست و یا در حمام صدایش را رها می کند و از خودش متشکر می شود که چه صدای خوش و رسایی دارد. به حتم هر کسی بشنود غش می کند.
برخی بر این باورند که اگر ماه در نیاید جمال و کمال ایشان در آن حد و اندازه است که بتواند به ماه بگوید تو در نیا که من در آمده ام. این تفکر اگر در باره خودشان پدید نیاید دست کم درباره بچه هاشان پدید می آید و اسم بچه هاشان را می گذارند مهتاب و خورشید تا به ماه و خورشید طعنه زنند.