آمارها بیانگر آن است که بیش ترین علل و عامل مستقیم و یا غیر مستقیم در افزایش طلاق در میان خانواده ها عدم تعامل سازنده و مفید میان زن و شوهر است.
زنان بر این باورند که با اختیار شوهر توانسته اند به همه چیزهایی که می خواستند دست یابند و ستون استوار بنیاد خانواده را در اختیار گرفته و به سخنی خرشان از پل گذشته است. در حالی که نگه داشت چیزی سخت تر از به دست آوردن آن است. مردان در دست زنان و یا در کنار ایشان همانند ماهی بسیار لغزنده هستند .
از این رو، نمی توان از گریزپایی ایشان سخن نگفت و امید داشت که همواره پای بند خانه و خانواده باشند مگر آن که انگیزه های قوی و شدیدی هم چون گذشته ایشان را در محیط خانواده حفظ کند.
در ریشه یابی طلاق همواره از مسایل جنسی به صراحت و یا کنایه سخن گفته شده است. مردان پیش از آن که به جا و مکان و غذا اهمیت دهند، به مسایل جنسی اهمیت می دهند. از این روست که گفته اند ریشه مشکلات خانوادگی را می بایست در خلوت گاه ایشان جست. بر پایه آموزه های قرآنی و فرمان الهی زنان و مردان می بایست در شبانه روز سه وعده را خلوت کنند و در این سه زمان حتی فرزندان نیز نباید در این خلوت گاه ایشان وارد شوند.
در این سه خلوت زن می بایست خود را به اشکال و اقسام بیاراید و از هر گونه آرایش و زینت بهره برد. جامه های خواب به تن کند و خود را به شکلی عریان کرده و به شوهر خویش نشان دهد. از بهترین و خوش بو ترین عطرها استفاده کند و از عشوه و کرشمه چیزی فرو نگذارد. در این مدت خلوت با یک دیگر در باره مسایل خصوصی سخن بگویند و معاشقه نمایند. در باره مسایلی سخن نگویند که کدورت زا باشد و مشکلات بیرون از خلوتگاه را به درون خلوتگاه بکشاند. در این خلوتگاه است که زن و شوهر در حریم کاملا خصوصی می توانند یک دیگر را از نظر جسنی به طور کامل ارضا و خشنود و راضی نمایند و بر اساس پاره ای روایات نمی بایست زن دیر به خلوتگاه رود و با طولانی کردن نماز وقت شوهر را از میان برد و یا هنگام ورود خود را آرایش نکند و زمینه های تحریک جنسی را از میان بردارد.
به هر حال عرضه کردن زن به مرد در خلوتگاه و حریم کاملا خصوصی اصلی قرآنی و حکمی الهی است که نمی توان از آن چشم پوشید. از این روست که گفته اند بسیاری از مشکلات و درگیری های میان زن و شوهر در طول روز ارتباط تنگاتنگی با خلوت گاه ایشان دارد.
هر گاه مسایل خلوتگاه حل شود، همه مشکلات دیگر و دعواها و نزاع های خانوادگی به خودی خود حل می شود. اگر مردی در باره پوشش زن و یا غذا و نحوه بچه داری و مانند آن اشکالی می گیرد، ریشه آن را می بایست در جایگاه دیگر جست و این گونه چیزها بهانه هایی بیش نیستند. البته این بدان معنا نیست که عوامل دیگر را نادیده گرفت و بر مشکلات اقتصادی و تاثیر آن چشم پوشید. بلکه تاکید بر این جنبه حساس و اساسی در زندگی زناشویی است.
در این حریم خصوصی، بچه ها و دیگر کسان حاضر در محیط خانواده نمی بایست وارد شوند. در دستورهای قرآنی و نبوی این مساله بارها مورد تاکید قرار گرفته است که زن  و شوهر می بایست از خوابگاه مستقل و مجزایی برخوردار باشند که زن و شوهر از هر حیث بتوانند آزادانه به معاشقه و رفتارهای جنسی اقدام کنند. در محیط های غربی برای پدر و مادر خوابگاهی مستقل است و دیگران به هیچ وجه در طول شبانه و روز مگر با اجازه آنان نمی توانند وارد این حریم مطلقا خصوصی شوند. آنان در این بخش به طور کامل اسلامی وقرآنی عمل می کنند هر چند در امور دیگر غیر قرآنی و حتی ضد دینی (یهودی و مسیحی ) رفتارمی کنند، ولی این گونه رفتار ایشان همان اسلامی است که در محیط شرقی و اسلامی از آن خبری نیست .
در حقیقت ما در شرق اسلام را داریم ولی در غرب مسلمانی را می توانیم بیابیم . اسلام شناسنامه ای موجب می شود که دین به کناری برود و بسیاری از آسیب های خانوادگی و حتی اجتماعی و نابهنجارهای ایجاد شود. در شرق پدر و مادر در کنار فرزندان می خوابند و از هیچ گونه امکانات جزیی برای معاشقه و رفتارهای جنسی برخوردار نمی باشند. این گونه است که بسیاری از آسیب های خانوادگی و اجتماعی در کشور پدیدار می شود و آمار طلاق فزونی می یابد.
بازخوانی حسن التبعل یعنی نیکوترین شیوه شوهرداری در آموزه های قرآنی مطلبی است که در پست بعدی تقدیم خوانندگان می شود.