ای سرزمین آسمانی

  تو مهد موعود زمانی

  ای قدس نامت خوانده قرآن

  تو قبله گاه انس و جانی

       ای قدس !  ای سرزمین آسمانی

  در آسمانت می تراود

  صد ها ستاره از شتیلا

  از کودکان کََفرِ قاسم

  تا غنچه های ام لیلا

   ای قدس !  ای سرزمین آسمانی

  ای سرزمین درد !

  ای خاک توخونین شده با طبل تقدس

  صدها هزاران واژه های آسمانی 

  همراه و یار توست در روزجهانی

     ای قدس ! ای سرزمین آسمانی

قدس سرزمین قداست های آسمانی است. قدس دروازه ای به سوی آسمان و دری از درهای بهشت است . قدس در قرآن قرین پاکی های انسانی است . قدس سرزمین عروج آسمانی هاست . قدس سرزمین آسمانی و تکه ای از آسمان در زمین است که نقش و نگارهای زمینی آن را نیالوده است. قرآن این تکه از آسمان را سرزمین پاک و پاکیزه  نام نهاد تا از سرزمین های دیگر باز شناخته شود. این گونه است که آسمان و زمین در این سرزمین با هم پیوند می خورد.

مگر نه این است که برای هر ارتباط و پیوندی، مناسبت و مناسختی می بایست؟ و مگر نه این است که برای نزول آسمانیان، سرزمینی پاک و بیرون از هر پلیدی بایسته است؟ این گونه است که تکه از آسمان و سرزمینی از بهشت موعود در زمین قرار گرفت و نامش را قدس خواندند تا با پاکی ها و قداست ها گره خورد و آسمانیان را با آسمان پیوند زند.

قدس جایگاه نزول وحی و فرود جبرئیل است ، آن سرزمینی که خاک پای کروبیانش گوساله سامری را به ندا می آورد و بی جان را جان می بخشد. سرزمینی که مردگان در آن زندگی می یابند و تربتش با حیات روحی وروانی آدمی آمیخته می شود.

خاکش بوی آسمان بر می دارد، زمانی که عیسای زمانه بر آن می بارد. آب های روانش تسنیم و سلسبیل را به خاطر می آورد وقتی مهدی درآن جریان می یابد.

این نام تو را خدا بر همه آن سرزمینی گذاشته است که اکنون فلسطین می نامند. این سرزمین آسمانی ، سرزمین معراج انسان است . از آدم تا خاتم همه از دروازه قدس به آسمان رفته  و ره توشه سفر آسمانی خویش را برای بشریت به ارمغان آورده اند. قدس فرودگاه و مهبط فرشتگان مبارک و قداست است.

شاعر : علی جلالوند بر پایه متن