از نظر آموزه های وحیانی قرآن، انسان گاه بین دو راهی سخت انتخاب میان خوب و بد یا میان خوب و خوب تر قرار دارد و گاه شرائط سخت تراست؛ زیرا انسان گاه در دو راهی انتخاب میان بد و بدتر قرار می گیرد که انتخابی هر چند دو سر باخت برای انتخاب کننده است؛ اما یکی از انتخاب ها هر چند که عنوان ضد ارزشی «بد» را با خود همراه دارد، اما آن دیگری ضد ارزشی تر است؛ زیرا عنوان «بدتر» را با خود همراه دارد.

البته برخی از مردم می گویند: «آب چه از سر گذشت چه یک وجب یا چند وجب»؛  از این روست که گاه وقتی کاری زشت و بدی چون زنا و قتل و مانند آن را انجام می دهند، به جای آن که با توبه و استغفار، به اصلاح امر بد و زشت و نابهنجار خویش بپردازد، غرق در انواع زنا و قتل می شود و به شکلی نوعی نسل کشی را در پیش می گیرد؛ زیرا با این تفکر و نگرش باطل که حتی «ضرب المثل» شده، به جای توبه و اصلاح امر، خود را غرق می کند و بر این باور است که «آب از سرگذشت» پس جایی برای درنگ و تامل و بازگشت نیست و همه پل ها را پشت سرش خراب کرده است.

اما از نظر قرآن، تا زمانی که مرگ و حالت احتضار نرسیده، زمان توبه و بازگشت و اصلاح هر کار و امری است که گناه و خطا است؛ بنابراین، بر خلاف ضرب المثل، آب چه از سرگذشت، هنوز زمانی برای توبه واصلاح است؛ و آب وقتی از سر می گذرد که دیگر فرصتی برای یک وجب هم نیست؛ زیرا زمان مرگ و احتضار است که دیگر زمان عمل یا ترک عمل نیست.(انعام، آیه 158)

از نظر آموزه های وحیانی قرآن، یکی از انتخاب های سخت و شدیدی که بسیاری مردم بر اساس نگرش باطل، خود را گرفتار آن می کنند، انتخاب میان دنیا و آخرت است؛ زیرا برخی بر این باورند که «سرکه نقد بهتر از حلوای نسیه» است؛ از نظر آنان، دنیا هر چند که سرکه است، ولی نقد است، و آخرت نسیه است هر چند شیرین؛ البته برخی دیگر می گویند: اولا دنیا شیرین است و نقد است؛ ثنیا آخرت نسیه است و معلوم نیست که شیرین باشد یا نه؟ پس چرا شیرینی دنیا را بگذرام و دنبال آخرتی بروم که اصلا وجودش معلوم نیست تا چه رسد به خوب و بد یا تلخ و شیرین آن؟

برخی دیگر نیز می گویند: اگر آخرتی باشد، فعلا در دنیا می بایست از لذت های دنیوی استفاده کرد و اگر آخرت رفتیم در آن جا کاری برایش می کنیم. البته باید گفت که آخرتی اگر باشد، که هست، وقتی بدان جا رفتیم دیگر کاری از دست کسی بر نمی آید، زیرا هر چه در آخرت باشد از دنیا رفته است؛ چرا که آخرت سازه دنیا است.

از نظر آموزه های اسلامی بهترین انتخاب آن است که انسان حسنات دنیوی و اخروی را با هم بخواهد(بقره، آیه 201)؛ بدترین انتخاب آن است که انسان تنها دنیا را بخواهد و آخرت را رها کند. بسیاری از کسانی که دنیا را بر آخرت ترجیح داده اند، بدترین شرایط را در آخرت دارند و حتی در دنیا به همه چیزی که بخواهند، نخواهند رسید.(بقره، آیات 200 تا 202)

پس انتخاب دنیا و ترک آخرت به طور کامل از نظر قرآن، انتخاب بدی است؛ اما انتخابی بدتر از این نیز هست که انتخاب ترک آخرت برای دنیای دیگران است؛ این عمل را بسیاری از مردم مستضعف فکری انجام می دهند؛ زیرا دنیا خودشان را آباد نمی کنند، بلکه تنها به آبادکردن دنیای دیگران می پردازند. بسیاری از سربازان و ارتش مستکبران را همین مستضعفانی تشکیل می دهند که تحت استثمار مستکبران فعالیت می کنند و در خدمت مستکبران هستند. آنان دنیایی آباد برای خود نمی سازند، بلکه تنها در حالت آباد کردن دنیای دیگران است.

با نگاهی به عملکرد کسانی که در خدمت مستکبران هستند، می توان حال و روزگار این افراد را دید و مشاهده کرد که جان و مال و عرض و ناموس خویش را فدای اهداف مستکبران می کنند و دنیای مستکبران را آباد می کنند و خود در این راه نه تنها آخرت خویش را از دست می دهند، بلکه هیچ بهره ای از دنیا نمی برند. این افراد همان «خسر الدنیا و الاخره» هستند که دنیا و آخرت خویش را از دست داده و عمر و مواهب الهی خویش را تباه ساخته اند.

پیامبر گرامی(ص) می فرماید:شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ، وَ شَرٌّ مِنْ ذلِک مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیرِهِ؛ بدترین مردمان کسی است که آخرت را به دنیایش بفروشد؛ و بدتر از این بدترین ها، کسی است که آخرت خویش را به دنیای دیگران بفروشد.(من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 353، ح 5762 ؛ بحارالانوار، ج 77)