از نظر آموزه های وحیانی قرآن، کسی که به خدا به شکل خاصی مرتبط و متصل شود، به آرامش مطلق دست می یابد. از همین رو، کسی که به وحی متصل است، در آرامش مطلق است تا جایی که دیگر حزن و خوفی در دلش باقی نمی ماند. از همین روست که مادر موسی(ع) به وحی الهی به چنین آرامشی رسید و فارغ البال و آسوده خاطر فرزند را به دریا و رود عظیم نیل افکند.(قصص، آیات 7 تا 10)

هم چنین از نظر قرآن، اتصال به خدا با «ذکرالله» موجب چنین آرامشی است(رعد، آیات 28 و 29) تا جایی که احساس «راضیه مرضیه» برای آنان ثابت و پایدار خواهد بود.(فجر، آیات27 تا 30)

البته از نظر قرآن، هر گونه اتصال حقیقی با خدا این گونه عمل می کند و شخص چه به وحی یا الهام یا رویت ملکوت یا رویا اگر به خدا متصل شود، به چنین آرامشی می رسد. موارد زیر نمونه هایی از این اتصال و کسب آرامش مطلق است که خدا در قرآن گزارش کرده است:

1.      وحی الهی: از مهم ترین عوامل آرامش بخش وحی الهی است؛ خواه این وحی به پیامبران باشد، خواه به غیر آنان، چون مادرموسی.(قصص، آیات 7 تا 10) از نظر قرآن، حضرت یوسف(ع) وقتی در چاه انداخته شد، به وحی الهی به آرامش رسید.(یوسف، آیه 15) هم چنین از نظر قرآن، استقامت مومنان در راه خدا موجب می شود تا با نزول فرشتگان و وحی مرتبط با آن مومنان به آرامش مطلق برسند.(فصلت، آیه 30)

2.      رویت برهان و معجزه الهی: در قرآن دارد که حضرت یوسف(ع) با دیدن برهان و معجزه الهی به آرامش مطلقی رسید که دیگر گرایشی به زنا نیافت.(یوسف، آیه 24) باید یادآور شد در قرآن از معجزه به عنوان برهان تعبیر شده است.(قصص، آیه 32)

3.      رویت ملکوت: از نظر قرآن، رویت ملکوت و دیدن آن موجب می شود تا شخص به یقینی برسد که آرامش مطلق را ایجاد می کند؛ چنان که خدا درباره حضرت ابراهیم(ع) به این نکته توجه می دهد.(انعام، آیات 75 تا 83)

4.      رویت حقیقت  در رویا: از نظر قرآن، کسی که حقیقتی را در رویا ببیند، به آرامش مطلق می رسد و کاری که وظیفه می داند بدون چون و چرا انجام می دهد.(صافات، آیات 101 تا 105؛ فتح، آیه 27)