از نظر آموزه های وحیانی قرآن، حرکت انسان به شکل دوری در ساختار «انا لله و انا الله راجعون» انجام می شود. بنابراین، همان طوری که از پایین به سوی خدا، به عالم برزخ وارد می شویم(مومنون، آیه 100) که عالم صورت ها است که انسان همانند اشباح زیست می کنند؛ زیرا انسان در برزخ صورت و شکل دارد، ولی جسم مادی ندارد؛ هم چنین در هنگام پایین آمده از بالا به این دنیا، از عالم برزخ نزول گذشت کرده ایم.

آن جایی که انسان پس خلقت با صورت های مثالی نزولی وارد شد، همان عالم برزخ نزول است. انسان در آن جا دارای صورت های مثالی بود که از جهت مثل دنیا و از جهت مثل آخرت بود؛ چنان که خدا می فرماید: وَلَقَدْ خَلَقْنَاکُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاکُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ لَمْ یَکُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ ؛ و در حقیقت‏ شما را خلق کردیم سپس به صورتگرى شما پرداختیم آنگاه به فرشتگان گفتیم براى آدم سجده کنید پس [همه] سجده کردند جز ابلیس که از سجده‏ کنندگان نبود.(اعراف، آیه 11)

این صورت گری که پس از خلقت کلی برای بشریت است در برزخ نزول انجام می شود و اشباح همه انسان ها در آن جا به صورت های مشخص حضور دارند. این صورت ها در تمامیت کمالی و نیکویی هستند و هیچ چیزی کم ندارند: وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ.(تغابن، آیه 3؛ غافر، آیه 64)

از نظر قرآن، نشئات وجودی انسان بسیار است و انسان در هر یک از نشئات تبدیلاتی دارد که با حفظ اصالت نفس هم چنان مثالهای انسان جایگزین مثالی دیگر می شود؛ گویی کرمی به پروانه و پروانه ای به کرمی تبدیل شود تا جایی که در نهایت نشئات آخرت پیش می آید:عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ  وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ؛ و مى‏ توانیم امثال را جایگزین کنیم و شما  را به صورت آنچه نمی دانید، انشاء و پدیدار گردانیم ؛ و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید که دوباره در عالم دیگر انشاء می شوید.(واقعه، آیه 61 و 62)

هم چنین از نظر قرآن، انسان در زمینی غیر از این زمین مستقر می شود تا بدون هیچ شقاوتی زندگی کند یعنی بدون گرسنگی، تشنگی، گرما زدگی و عریانی (طه، آیات 117 تا 119)؛ اما با وسوسه ابلیس از آن بهشت ابتدایی و زمین قرار گاه خویش «هبوط» کرد و زمینی وارد شد که فاقد آن چیزها بود.(طه، آیات 120 و 121؛ اعراف، آیه 27)

البته خدا شیطان را از آن مقام به طور کامل اخراج می کند، زیرا در آن بهشت ابتدایی، شخص باید شرایطی داشته باشد که از جمله آنها تسلیم در برابر خدا و فقدان تکبر است؛ خدا می فرماید:قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا یَکُونُ لَکَ أَنْ تَتَکَبَّرَ فِیهَا فَاخْرُجْ إِنَّکَ مِنَ الصَّاغِرِینَ؛ فرمود از آن مقام فرو شو تو را نرسد که در آن جایگاه تکبر نمایى. پس بیرون شو که تو از خوارشدگانى.(اعراف، آیه 13)

دوستی به این بهشت صورت ها اعزام شد و در آن جا دید که افراد همه صورت های انسان از آغاز تا انجام آن جا هستند. جایی که در آن ولوله ای بود و او در همان زمان حضور، می دانست که میلیون ها سال در آن جا زیسته است؛ وقتی از آن جا بیرون شد احساس می کرد که از خانه حقیقی اش دور شده و شگفت زده بودکه این جا چه کار می کند.