از نظر قرآن، مومنان دارای نوری الهی هستند که موجب حیات واقعی آنان است. این نور الهی موجب می شود تا شخص مومن در میان مردمان به گونه ای خودنمایی کند که بیانگر حیات معنوی اوست؛ چنان که این نور موجب می شود تا شخص مومن، بتواند مردم شناس باشد و بدانند با هر کسی چگونه رفتار کند و ضمن در امان ماندن از آسیب و شرور آنان، امکان رفتار مناسب و صحیح و مقبول را نیز برای مومن فراهم می آورد.

بر این اساس مومن با نور الهی که مایه حیات واقعی و حقیقی اوست، هرگز گرفتار ظلمات شبهات و فتنه ها نمی شود و به سادگی توان تشخیص حق و باطل را داشته و به آسانی در مسیر حق می تواند حرکت کند و گرایش خویش را تحقق بخشد. بنابراین، اگر کافران در ظلمات هستند و امور ظاهری و فریبا آنان را می فریبد و در عمل به کارهای نادرست و بی فایده سوق می دهد، نور الهی به مومنان این اجازه را می دهد تا از دام فریب ظواهر زیبای دنیوی در امان مانند و کاری کنند که آخرت آنان تامین باشد در حالی که از حسنات دنیوی نیز بهره مند هستند.

خدا به صراحت در قرآن از این نور حیات بخش و سازنده این گونه سخن به میان می آورد:أَوَمَنْ کَانَ مَیْتًا فَأَحْیَیْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا یَمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فِی الظُّلُمَاتِ لَیْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْکَافِرِینَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ آیا کسى که مرده دل بود و زنده‏ اش گردانیدیم، و براى او نورى پدید آوردیم تا در پرتو آن در میان مردم راه برود، چون کسى است که گویى گرفتار در تاریکیهاست و از آن بیرون‏ آمدنى نیست. این گونه براى کافران آنچه انجام مى‏ دادند زینت داده شده است.(انعام، آیه 122)

از نظر قرآن، این نور که دردنیا به مومنان داده می شود، در قیامت نیز جلوتر از ایشان تلاش و سعی می کند تا راهنمای آنان باشد؛ چنان که خدا می فرماید: وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا؛ نورشان از پیشاپیش آنان و سمت راستشان روان است مى‏ گویند پروردگارا نور ما را براى ما کامل گردان.(تحریم، آیه 8)

و نیز می فرماید: وْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ؛ آن روز که مردان و زنان مؤمن را مى ‏بینى که نورشان پیشاپیششان و به جانب راستشان دوان است.(حدید، آیه 12)