مرحوم آیت الله بدلا در یک دیدار خصوصی وقتی سخن به تقوا رسید با اشاره به کنترل تلویزیون گفت: تقوا مانند این کنترل است. از سویی تنظیم می کند و از سویی تعدیل و از سویی دیگر تغییر می دهد و صدا را کم و زیاد می کند ، و بلندای آن را کاهش و یا افزایش می دهد. این گونه است که تقوا نیز به عنوان یک مهار گر و کنترل کننده درونی عمل می کند. گاه قوای انسانی را تعدیل می کند و گاه دیگر آن را در راستای نیازها تغییر می دهد و به کانال دیگری منتقل می کند. اگر قدرتش از حد گذشت و افزایش یافت و زیاد طغیان کرده آن را تعدیل می کند و به حالت طبیعی و نرمال بر می گرداند. این گونه است که تقوا همواره به عنوان هدایت گر ، تعدیل کننده ، مهار گر و تغییر جهت دهنده عمل می کند و نمی گذارد که قوا و نیروهای طبیعی و غریزی بشر از حد و اندازه خود بیرون رود و روح و قوای الهی و ملکوتی را تضعیف کند.

به حقیقت که اگر تقوا نبود، قوای غریزی بشر که در طبیعت دنیا بهترین فرصت و بستر برای رشد و بالندگی را دارا می باشند، آدمی را از مسیر هدایت و کمال دور می ساختند. تقوا به یک معنا نتیجه عمل به آموزه های وحیانی الهی است. هرگاه به یکی از دستورها و فرمان های الهی خداوند پاسخ دهیم و عمل کنیم نیروی در ما تقویت می شود که به عنوان مهارگر و کنترل کننده است. هر یک از دستورهای پنج گانه ( از وجوب، حرمت، کراهت ، استحباب و جواز ) بخشی از قوای انسانی را تعدیل یا تقویت یا تضعیف و یا محدود می سازد. این گونه است که چیزی در بشر پدید می آید که از آن به تقوا یاد می شود. تقوای در حقیقت اسم مصدر اعمال انسانی و اطاعت از دستورهای وحیانی است. وقتی ما به هر یک از دانش و یا شناخت ایمانی که به دست آورده ایم عمل کنیم ، تقوا در ما شدت می یابد و امکان مهار و هدایت و تعدیل قوای دیگر نیز فراهم تر از پیش می گردد. این گونه است که گفته اند هر دانشی با عمل به آن میوه تازه و بهتری می دهد و هر چه مناسب با دانش ایمانی و شناخت یقینی عمل کنیم و به سخنی دیگری عبادت واقعی ( عمل به دستور الهی ) را انجام دهیم ، شناخت و معرفت ما افزایش می یابد و قدرت و توان کنترل ما نیز افزایش می یابد. این گونه است که قوای روحانی و الهی ما جلوی فجور و طغیان قوای نفسانی و طبیعی که در بستر طبیعی زمین به خوبی رشد و بالنده می شوند را می گیرد و آن را هدایت ، مهار ، تعدیل و یا گاه تغییر می دهد که این همان تقواست که آدمی را به مقصد و مقصود می رساند و شامل حکم الهی می گردیم که هم از هدایت خاص کتاب الهی بهره مند شویم و هدی للمتقین را مصداق گردیم( بقره آیه 29) و هم از فلاح و رستگاری دو دنیا یعنی آرامش و آسایش برخوردار گردیم و از روضه روضوان بهره مند شویم.