از نظر آموزه های وحیانی قرآن، جریانی چون جریان نفاق و نفوذ، هماره در اجتماع امت اسلامی در صدد توطئه هستند؛ همان کسانی که قلب هایشان را دشمنان و زبانشان حتی تند و تیزتر به نفع اسلام است و حتی به پیامبر(ص) نیز اعتراض می کنند که عدالت را رعایت کنند و به تعبیر کاتولیک تر از پاپ هستند. اینان به ظاهر تابعیت اسلامی دارند، ولی در حقیقت تابعیت کافران را دارا هستند؛ یعنی با آن که در میان شما هستند، ولی قلب هایشان با دشمنان شما است و هر گاه بستر آماده باشد به آن جا می روند و بدان ها می پیوندند.(مائده، آیه 52)

آنان در محافل مخفی و زیرزمینی خویش با بهره گیری از همه ابزارهای نهان کاری و نهان سازی تلاش می کنند تا اخبار و اطلاعات آنان نشر نیابد و کسی از اعمال و افعال آنان آگاه نشود. این گونه است که از شیوه «نجوا» بهره می گیرند که مخفی ترین شیوه ارتباط با یک دیگر است. در آن جا عقاید نهان خویش را برای یک دیگر آشکار می کنند(اسراء، آیه 47) و برای مدیریت امت اسلام و پیشبرد اهداف پلید خویش برنامه کاری تهیه کرده و به سیاست ورزی و سیاست سازی رو آورده و در یک جنگ ترکیبی نرم و سخت تلاش می کنند تا به مومنان آسیب وارد ساخته و بستری برای تخریب روحیه ایمانی و رویه اسلامی آنان فراهم آورده و زمینه ایجاد دلسردی و اندوه و حزن مومنان فراهم آورده و شیوه های عصیان و مخالفت علیه رهبری را تهیه و تنظیم و ساماندهی نمایند.(ممتحنه، آیات 8 تا 10؛ انبیاء، آیه 3)

جریان نفاق و نفوذ در این محافل که حتی با پوشش های مذهبی چون مساجد ساماندهی شده(توبه، آیه 107) گرد هم می آیند تا همه اطلاعات و داده های امنیتی خویش را با هم تبادل کرده و پس از تبادل آراء در خلوت به خدمت شیاطین جنی و انسی در آمده و با آنان برای تخریب وجاهت اسلام و رهبری و تضعیف ایمان مومنان و قدرت و قوت و شوکت نیروهای اسلام و مجاهدان اقدامات ایذایی را به کار گیرند.(بقره، آیه 14)

بیش تر محافل آنان مخفی از چشم مردم و در شبانگاهان است و آنان گمان می کنند چون مردم خفته اند، خدا نیز از محافل آنان آگاهی ندارد؛ در حالی که هماره خدا در کمین و رصد ایشان است و به مومنان به اشکال گوناگون امداد می رساند و مومنان را از شرور ایشان در امان نگه می دارد. اینان در ظاهر به امت و رهبری خیانت می کنند، ولی در باطن به خودشان خیانت می کنند(نساء، آیه 107) ؛ چرا که هرگز اعمال نهان و مخفی ایشان از خدا مخفی نیست و خدا برآن احاطه کامل دارد؛ چنان که خدا در قرآن می فرماید: یَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا یَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ یُبَیِّتُونَ مَا لَا یَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطًا ؛ کارهاى نارواى خود را از مردم پنهان مى دارند، ولى نمى‏ توانند از خدا پنهان دارند؛ و چون شبانگاه به چاره‏ اندیشى مى ‏پردازند و سخنانى مى‏ گویند که وى بدان خشنود نیست. او با آنان است و خدا به آنچه انجام مى‏ دهند همواره احاطه دارد. (نساء، آیه 108)