از نظر آموزه های وحیانی قرآن، آسمان همانند هر چیزی دیگر دارای دو وجه ظاهر و باطن و مُلک و ملکوت است.

خزائن حقیقی هر چیزی ملکوت آنها و آسمانی معنوی و باطنی است که به آسمان ظاهری و ملکی تنزل می یابد؛ چنان که رزق و روزی از آسمان ملکوت به آسمان ملک می آید و بر انسان نازل می شود. تنزل امری از عالم معنا و ملکوت به عالم و آسمان ملک و دنیا جایی است که امکان دستبرد برای جنیان وجود دارد و آنان می توانند قبل از نزول نسبت به آنها آگاهی یابند که البته در بیش تر موارد با شهاب ثاقب مورد تعقیب و هجوم قرار می گیرند.(صافات، آیات 9 و 10؛ حجر، آیات 17 و 18؛ جن، آیات 8 و 9)

به نظر می رسد که دسترسی به این آسمان دنیا برای همگان وجود دارد، البته نفوذ در آن نیازمند سلطان و سلطنتی است (الرحمن، آیه 33) که می تواند بر اساس قوت فطری مانند نفوذ جنیان در برخی از سطوح آسمان دنیوی یا علمی مانند تسخیر آسمان به دست انسان باشد.(لقمان، آیه 20؛ جاثیه، آیه 13)

اما آسمان معنوی که همان آسمان ملکوت و باطنی است، برای مومنان باز و برای کافران بسته است؛ چنان که خدا درباره بسته شدن آسمان ملکوت و غیب بر روی کافران می فرماید: إِنَّ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَاسْتَکْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى یَلِجَ الْجَمَلُ فِی سَمِّ الْخِیَاطِ وَکَذَلِکَ نَجْزِی الْمُجْرِمِینَ ؛ در حقیقت کسانى که آیات ما را دروغ شمردند و از [پذیرفتن] آنها تکبر ورزیدند،درهاى آسمان را برایشان نمى‏ گشایند؛ و در بهشت درنمى ‏آیند، مگر آنکه شتر در سوراخ سوزن داخل شود، و بدینسان بزهکاران را کیفر مى‏ دهیم. (اعراف، آیه 40)