از نظر آموزه های وحیانی قرآن، این کتاب الله در همه چیزش وابسته به خدا است و پیامبر(ص) در آن نقشی ندارد. این بدان معناست که هم معنا و هم لفظ از خداست و این گونه نیست که خدا معانی را بر قلب پیامبر(ص) القاء کرده باشد و پیامبر(ص) به زبان عربی مبین آن را بیان کرده باشد؛ بلکه خدا هم معنا و هم لفظ عربی را بیان کرده است و تنزل لفظ و معنا از اوست.

البته قرآن در ام الکتاب، لفظ عربی نیست؛ زیرا عربیت، در منازل تنزل برای قرآن لازم می شود. اگر بخواهیم تمثیلی در این باره داشته باشیم، همانند فکری است که در ذهن انسان می گذرد که عربی یا فارسی یا انگلیسی نیست، بلکه معنا است و این نویسنده است که پس از تفکر و دست یابی به مطلب با توجه به توانایی زبانی خود آن را در لباس فارسی یا عربی یا انگلیسی و مانند آن ها بیان می کند.

از نظر قرآن، کتاب الهی از ام الکتاب به پیامبرش القاء شده و ایشان آن علم را به عنوان «علم لدنی» از «علیّ حکیم» دریافت کرده است؛ سپس همان خدا آن را در قالب الفاظ در آورده و تنزل داده تا قابل تعقل برای خوانندگان باشد.(زخرف، آیات 2 تا 4)

برخی مدعی شده اند که الفاظ کتاب قرآن از پیامبر(ص) و خدا تنها مفاهیم را القا کرده است که این برخلاف صراحت قرآنی است.

برخی نیز گفته اند که پیامبر(ص) در مقام فنا به این امر دست یافته است؛ و چون معاذ الله پیامبر(ص) با خدا متّحد شد و حکم احدالمتّحدین هم حکم دیگری است، خداوند کلام پیغمبر را به خود اسناد می‌دهد.

 این سخن بر فرض صحّت این که انسان بتواند به مقام فنا برسد ، نادرست است؛ زیرا آنهایی که مقام فنا را گفتند، می گویند: اگر کسی به مقام فنا رسید همه چیزش فانی در اوصاف و اسمای حسنای الهی است و فانی حرفی برای گفتن ندارد، بلکه فقط گوشِ محض است؛ زیرا اگر از خود حرفی یا اراده‌ای یا علمی داشته باشد که دیگر مقام فنا نیست.

به سخن دیگر، در مقام فنا حرف و اراده و علم و تعلیم و تزکیه را آن باقی انجام می‌دهد نه فانی. پس اگر وجود مبارک پیامبر(ص) به مقام فنا رسیده و بخواهد کلامی بخواهد بگوید، دیگر با فنا سازگار نیست. به عبارتی دیگر: ورنه در میخانه ی وحدت کسی هوشیار نیست.

یعنی کسی که به مقام فنا رسید در آن مقام دیگر قدرتی بر حرف و کاری ندارد و مقدورش نیست؛ زیرا همه همان باقی است نه فانی. از همین روست که درباره نسبت قرآن، به خدا آمده است: قَدْ جَاءَکُم مِنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُبِینٌ؛ همانا نور و کتاب مبین از سوی خدا به سوی شما آمده است.(مائده، آیه 15) پس لفظ و معنای قرآن از خداست، نه از پیامبر(ص).