از نظر قرآن، عالم آخرت چنان با عالم دنیا متفاوت است که وقتی انسان در آن عالم وارد می شود، هماره با شگفتی ها مواجه می شود.

خدا در قرآن می فرماید که نظام آخرت جایگزین نظام دنیوی می شود: یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ؛ روزى که زمین به غیر این زمین و آسمانها به غیر این آسمانها مبدل گردد و مردم در برابر خداى یگانه قهار ظاهر شوند. (ابراهیم، آیه 48)

با این همه این گونه نیست که هیچ گونه مشابهتی میان دنیا و آخرت نباشد؛ اما به نظر می رسد که تمایزات آخرت نسبت به مشابهات آن بیش تر است.

هم چنین از نظر قرآن، هر چند که نوعی مشابهت میان دنیا و آخرت است(بقره، آیه 25)، ولی تمایزات چنان است که انسان را تعجب و شگفتی می اندازد.

خدا درباره بهشت می فرماید: فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ هیچ کس نمى‏ داند، چه چیز از آنچه روشنى‏ بخش دیدگان است، به پاداش آنچه انجام مى‏ دادند براى آنان پنهان کرده‏ ام. (سجده، آیه 17)

قره اعین، همان آب خنکی است که به سبب دیدن چیزی شادیآور از چشمان بیرون می آید و موجب روشنایی چشم می شود. در حقیقت لازمه خروج آب خنک چشم، روشنایی چشم است، نه این که دیدن چیزی، چشم روشنی باشد، بلکه وقتی انسان چیزی شادی آوری را می بیند اشک شوق از چشمانش خارج می شود که خنک است و موجب روشنایی دیدگان می شود.

در احادیث قدسی آمده است که خدا می فرماید: یقول اللهُ تعالى : أعددتُ لعبادی الصالحینَ ما لا عینٌ رأت ولا أذنٌ سمعت ولا خطرَ على قلبِ بشرٍ؛ برای بندگان صالح خودم چیزهایی را آماده کرده ام که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه بر قلب بشری خطور کرده است.(بحارالانوار، ج 8، ص 92 و 548؛ کنزالاعمال، ج 15، ص 778، حدیث 43069؛ صحیح بخاری، حدیث شماره 4779؛ صحیح مسلم، شماره 2824)

البته دوزخیان نیز با چیزهای شگفت انگیزی مواجه می شوند که موجب کوری چشم آنان می شود، چون غصه و غم آنان را زیاد کرده و اشک شوری از چشمان خارج می شود که موجب کوری است. از نظر قرآن، همان طوری که اهل بهشت با چیزهای ندیده ای مواجه می شوند که چشم روشنی آنان است، دوزخیان نیز با انواع عذاب های ناشناخته ای مواجه می شوند که آنان را شگفتناک می سازد؛ از همین رو در قرآن از چنین عذاب های به عنوان عذاب «نکر» و ناشناخته تعبیر کرده است: فَیُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُکْرًا.(کهف، آیه 87)