آموزه های قرآنی از «هفت آسمان و هفت زمین» سخن گفته است: خدا می فرماید:اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ ؛ خدا همان کسی است که هفت آسمان را همانند آنها هفت زمین آفرید. (طلاق، آیه 12) و یا می فرماید: الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماوَاتٍ طِبَاقاً ؛ خدا کسی که هفت آسمان را به صورت طبقات بالای هم خلق کرد(ملک، آیه 3)؛ یا می فرماید: أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَوَاتٍ طِبَاقاً ؛  مگر  ندیدند چگونه خدا هفت آسمان را به صورت طبقات آفریده است. (نوح، آیه 15) یا می فرماید: وَ بَنینَا فَوْقَکُمْ سَبْعاً شِدَاد، فوق شما هفت چیز محکم و استوار بنا کردیم.(نباء، آیه 13؛ نیز نگاه کنید: مومنون، آیه 86)

 این آسمان های هفتگانه که به صورت طبقات روی هم قرار گرفته اند، می تواند: 1. همین نظام مادی و دنیوی باشد که «طبقات هفتگانه» زمین و آسمان باشد که برخی در دسترس چشمان و حواس بشر و برخی دیگر بیرون از حواس و ابزارهای بشری است؛ 2. مراد از آن هفت آسمانی باشد که در عوالم گوناگون از «عالم ماده و ناسوت»، «عالم برزخ و مثال» ، «عالم جبروت»، «عالم عالین»، «عالم کروبین»، «عالم لاهوت»، و «عالم امر» باشد. پس وقتی گفته می شود از «آسمان» رزق شما می آید، یا از خزائن الهی در آسمان است(ذاریات ، آیه 22)، مراد این آسمان مادی و دنیوی نیست.

هم چنین در قرآن، از «هفت راه» آسمانی سخن به میان آمده است: وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ؛ و به تحقیق فوق شما هفت راه آفریدیم.(مومنون، آیه 17) و در جایی دیگر می فرماید: وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ؛ سوگند به آسمانی که دارای خطوط است(ذاریات، آیه 7)

«حبک» به معنای خطوط متوازی است که در اثر باد بر شنزار یا برخوردی چیزی بر آب به شکل امواج ایجاد می شود. این خطوط از «حسن و زیبایی» و «تعادل» برخوردار است. از همین روست که برخی گفته اند مراد از حبک در این آیه همان راه ها و طریق هایی است که در آیه دیگر بیان شده است.

برخی بر این باورند که شمار راه های آسمان به شمار آسمان ها است؛ یعنی برای هر آسمانی و نشئه ای از نشئات عالم راهی است.

البته این احتمال است که در هر آسمانی و نشئه ای از نشئات عالم، هفت راه باشد که در این صورت می توان تعداد راه ها را در کل 49 راه خواهد بود دانست.