از نظر قرآن، همه پیامبران به اسلام دعوت می کردند، هر چند دارای شرایع مختلف و مناهج و روش های گوناگونی بودند. پس دینی جز اسلام از کسی پذیرفتنی نیست.(آل عمران، آیه 19 و 85؛ مائده، آیه 48)

هم چنین از نظر آموزه های وحیانی، کافران مکلف هستند اسلام را به عنوان دین بپذیرند و این گونه در مسیر صراط مستقیم عبودیتی قرار گیرند که برای آن آفریده شده اند.(همان آیات؛ ذاریات، آیه 56)

سومین اصل قرآنی این است که همان طوری که هر انسانی مکلف است تا به اصول دین اسلام یعنی توحید عدالتی و نبوت امامتی و معاد باور داشته باشند، هم چنین می بایست هر انسانی پای بند شرایع باشد تا به تقوای الهی دست یافته و از دوزخ رهایی یابد و به بهشت در آید.(بقره، آیات 1 تا 5؛ 21 و آیات دیگر)

بر این اساس، هر انسانی مکلف به اصول و فروع دین اسلام است و اگر بر خلاف آن عمل کرد مجازات می شود که دوزخ نماد اساسی آن است. از همین روست که خدا در قرآن به نقل از کافران آورده است که آنان افزون بر ترک اصول دین از ترک فروع دین سخن به میان می آورند و می گویند: مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ؛ چه چیز شما را در آتش سقر درآورد؟ گویند: از نمازگزاران نبودیم و بینوایان را غذا نمى‏ دادیم با هرزه‏ درایان هرزه‏ درایى می کردیم و روز جزا را دروغ مى ‏شمردیم تا مرگ ما در رسید (مدثر، آیات 42 تا  47)