از نظر آموزه های قرآنی، برخی از مردم ظاهرگرا هستند و مسایل را بر اساس همان شعور ابتدایی برخاسته از حواس جانوری می سنجند و داوری می کنند. اینان در هر موضوعی که وارد می شوند این گونه عمل کنند؛ زیرا یا اعتقادی به عالم غیب و آخرت ندارند، یا اگر دارند به شک علمی و تردید عملی گرفتار هستند.

اینان وقتی در موضوع ایمان به خدا و پیامبران و آخرت وارد می شوند، خواهان معجزات حسی هستند و مثلا می گویند: وَإِذَا جَاءَتْهُمْ آیَةٌ قَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِیَ رُسُلُ؛ چون آیتى برایشان بیاید مى‏ گویند هرگز ایمان نمى ‏آوریم تا اینکه نظیر آنچه به فرستادگان خدا داده شده است به ما نیز داده شود.(انعام، آیه 124)

البته مقصودشان از مثل را در جایی دیگر بهتر و روشن تر بیان می کنند و می گویند: فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا لَوْلَا أُوتِیَ مِثْلَ مَا أُوتِیَ مُوسَى أَوَلَمْ یَکْفُرُوا بِمَا أُوتِیَ مُوسَى مِنْ قَبْلُ قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَقَالُوا إِنَّا بِکُلٍّ کَافِرُونَ ؛ پس چون حق از جانب ما برایشان آمد، گفتند: چرا مثل و نظیر آنچه به موسى داده شد، به او داده نشده است؟! آیا به آنچه قبلا به موسى داده شد، کفر نورزیدند گفتند: دو ساحر با هم ساخته‏ اند؛ و گفتند: ما همه را منکریم. (قصص، آیه 48)

پس اینان دنبال همین ظواهر هستند تا بتوانند به انکار آن بپردازند؛ زیرا اصولا عالم غیب از جنس عالم حس و شهادت جدا است و مثلا اگر فرشته که از غیب است، بخواهد تمثل یا تجسم یابد، باید شکل و صورتی داشته باشد که مثلا می شود یک انسان متعادل از همه جهت که در آن صورت باز مورد انکار قرار می گیرد که این فرشته نیست، بلکه آدم است: وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَکًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَیْهِمْ مَا یَلْبِسُونَ ؛ و اگر او را فرشته‏ اى قرار مى‏ دادیم حتما وى را به صورت مردى در مى ‏آوردیم ؛ و امر را همچنان بر آنان مشتبه مى‏ ساختیم. (انعام، آیه 9)

به هر حال، از نظر قرآن، برخی ظاهربین و حس گرا هستند و هیچ اعتقادی به آخرت و غیب ندارند. همین افراد حتی اگر به ظاهر مسلمان باشند، دنبال چیزهایی هستند که چشم پرکن باشد که در حقیقت همین مادیات محسوس دنیوی هستند.

خدا می فرماید که این افراد مادیگرا و دنیا گرا، به ظاهر زندگی دیگران اهتمام دارند و دنبال همانند سازی خود با آنان هستند. این گونه است که آنان را سرمشق خویش قرار می دهند تا مثل آنان شوند. بنابراین، با این که در میان مسلمانان هستند، ولی قلب و روان ایشان با کافران است(مائده، آیه 52) و دوست دارند که روزی برسد که به میان آنان در آیند و مانند آن ها زندگی کنند؛ زیرا فلسفه و سبک زندگی کافران را دوست دارند و می خواهند مثل آنان شوند. اینان دنبال ثروت قارونی و تفاخر و پزدادن هستند. امروز هم برخی از مسلمانان دنبال بهشت گم شده خودشان در غرب هستند و آرمان آنان آمریکا و اروپا است و می خواهند مثل ترامپ زندگی کنند و به کاباره و قمار خانه بروند و با ثروت به عیاشی بپردازند و شهوت های جنسی و غیر جنسی خویش را ارضا کنند. این گونه است که با تمام وجود مثل مسلمان دوره موسی(ع) می گویند: فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ فِی زِینَتِهِ قَالَ الَّذِینَ یُرِیدُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا یَا لَیْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِیَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِیمٍ ؛ پس قارون با کوکبه خود بر قومش نمایان شد. کسانى که خواستار زندگى دنیا بودند گفتند: اى کاش مثل آنچه به قارون داده شده به ما هم داده مى ‏شد. واقعا او بهره بزرگى از ثروت دارد. (قصص، آیه 79)

اما اهل ایمان و آخرت گرایان هرگز نمی خواهند ثروت کشورهای اروپایی را داشته باشند، در حالی که از آخرت محروم هستند و ثروت ایشان راهی برای آخرت باز نمی کند؛ مسلمانان واقعی امروز همانند مسلمانان واقعی دوره موسی(ع) می گویند: وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیْلَکُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ؛ و کسانى که دانش واقعى یافته بودند، گفتند: واى بر شما براى کسى که ایمان آورده و کار شایسته کرده، پاداش خدا بهتر است و جز شکیبایان آن را نیابند. (قصص، آیه 80)