از نظر قرآن، همه هستی ملک خدا است و اگر خدا بخواهد چیزی را به کسی بدهد، همه هستی جمع شوند نمی توانند جلوی آن را بگیرند یا اگر بخواهد چیزی را از کسی بگیرد همه هستی جمع شوند نمی توانند آن را برایش نگه دارند.(فاطر، آیه 2 و آیات دیگر)

بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، همه رخدادها و پیشآمدهای جهان، در ام الکتاب و لوح محفوظ نوشته شده(حدید، آیه 22) و پس از امضای خلیفه الله و امام معصوم(دخان، آیات 1 تا 5؛ قدر، آیات 1 تا 5) از سوی فرشتگان بر اساس آن نسخه اصلی، در طول زمان ها نگارش می شود.(جاثیه، آیه 29)

این رخدادها به دو دسته اصلی خیر و شر تقسیم می شود که بر اساس دو علت اصلی ابتلاء یا کیفر نسبت به انسان اجرایی می شود؛ زیرا هر خیر و شری یا هر نعمت و نقمتی که به انسان می رسد یا بر اساس سنت آزمایش است یا بر اساس سنت کیفر. بنابراین، هماره انسان می بایست به سوی خدا بازگردد و با صبر و استقامت به دور از جزع و فزع، استغفار کند تا تحت رحمت الهی قرار گیرد و بتواند سربلند از ابتلاء بیرون آید و زمینه عفو الهی نسبت به کیفر فراهم آید و این گونه دفع و رفع و جلب محبتی انجام شود که البته انفاقات مالی نیز نقش اساسی دارد. از همین روست که حتی پیامبر(ص) برای رهایی از پیامدهای ناخواسته پیامدها و قرار گرفتن تحت مغفرت الهی، استغفار می کرد بی آن که گناهی مرتکب شده باشد؛ زیرا هر چیزی ذنب و دنباله ای دارد که می بایست از شر آن با استغفار در امان شد.

بر این اساس، تنها کسانی به جای خدا دنبال مالک دیگری می روند و کدخدا را می جویند که ایمان واقعی نداشته و جزو فاسقان باشند. از نظر قرآن در میان مسلمانان کسانی هستند که ایمان کامل نداشته و یا در مقام عمل سست ایمان بوده و مسلمانی سست اراده و فاقد عزم هستند. این گونه است که در برابر مبتلا یا کیفر به جای بازگشت به سوی خدا به سوی کدخدا یا کدخدایان می روند که هیچ کاره در عالم هستی هستند. اینان به جایی که اهل ایمان باشند دوست دار کفر هستند. وقتی در مسایل سیاسی و اقتصادی و نظامی گرفتاری پیدا کنند، به دنبال خدا نمی روند و به دنبال کدخدا می روند. این فاسقان مسلمان از نظر قرآن چنین رفتاری دارند: قُلْ إِنْ کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ؛ بگو : اگر پدران و پسران و برادران و زنان و خاندان شما و اموالى که گرد آورده‏ اید و تجارتى که از کسادش بیمناک هستید و خانه ها و سراهایى را که خوش مى دارید، نزد شما از خدا و پیامبرش و جهاد در راه وى دوست‏ داشتنى‏ تر است، پس منتظر باشید تا خدا فرمانش را به اجرا درآورد و خداوند گروه فاسقان را راهنمایى نمى ‏کند. (توبه، آیه 24)