از نظر قرآن، خداوند غفار و غفور است و همه گناهان را می بخشد. البته از نظر قرآن، این بخش در دو شکل با توبه و بی توبه شدنی است.

1. بخشش همه گناهان با توبه: از نظر قرآن هر گناهی هر چند بزرگ باشد، با توبه کردن از سوی خدا بخشیده می شود. بنابراین، شرک و کفر که ظلم عظیم و گناهی بزرگ است، با توبه بخشیده می شود. خدا می فرماید: قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ؛ بگو اى بندگان من که بر خویشتن زیاده‏ روى روا داشته‏ اید از رحمت‏ خدا نومید مشوید در حقیقت ‏خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است.(زمر، آیه 53) از این رو، کسانی که کافر و مشرک هستند با ایمان آوری به توحید، همه گناهان آنان بخشیده می شود و حتی برخی از بدی های به خوبی ها تبدیل می شود. خدا می فرماید: إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا؛ مگر کسى که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته کند پس خداوند بدیهایشان را به نیکیها تبدیل مى ‏کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است.(فرقان، آیه 70)

2. بخشش همه گناهان بی توبه: از نظر قرآن، همه گناهان اهل توحید ممکن است بی توبه بخشیده شود. خدا به صراحت می فرماید: إِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِیمًا؛ مسلما خدا این را که به او شرک ورزیده شود نمى ‏بخشاید و غیر از آن را براى هر که بخواهد مى ‏بخشاید و هر کس به خدا شرک ورزد به یقین گناهى بزرگ بربافته است(نساء، آیه 48) این که خدا می فرماید شرک نمی بخشد به معنای آن است که شرک را بی توبه نمی بخشد، وگرنه با توبه و اسلام آوری می بخشد. البته امید بی خودی نباید به خدا بست ؛ زیرا بخشش خدا بر اساس مشیت است و انسان عاقل بی توبه نمی ماند حتی اگر وعده خدا در میان باشد؛ زیرا این وعده با قید مشیت همراه است که به معنای خواست خدا است و ممکن است که این خواست به برخی تعلق نگیرد. از آن جایی هر گناهی با توبه بخشیده می شود، عاقل توبه می کند تا یقین کند بخشیده شده است. (بقره، آیه 284؛ آل عمران، آیه 129؛ نساء، آیات 48 و 116؛ مائده، آیه 18)

پس از نظر قرآن، ممکن است به خواست و مشیت الهی، گناهان همه اهل توحید که شرک و کفر نمی ورزند، بی توبه بخشیده شود؛ زیرا با توبه همه گناهان حتی شرک بخشیده می شود و این که خدا در این آیات بخشش گناهان را مقید به مشیت الهی کرده و در آیه 48 سوره نساء شرک را استنثنا نموده است؛ معلوم می شود که مراد از بخشش مشیتی همان بخشش بی توبه اهل توحید است؛ و گرنه همه گناهان با توبه بخشیده می شود و این از اصول قطعی است. بنابراین همه مردمان باید به آمرزش خدا امیدوار باشند و نگذارند نومیدی به سراغ آنان بیاید؛ زیرا خدا همه گناهان از جمله کفر و شرک را با توبه می بخشد؛ و همه گناهان اهل توحید را حتی ممکن است بی توبه ببخشد.