خداوند درباره یکی از مقامات انسانی برای متقین می فرماید:إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ؛در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانایند.(قمر، آیات 54 و 55)

در آیاتی قرآنی از قاعدین سخن به میان آمده که از قیام به امر الهی از جمله جهاد و عدالت قسطی سر باز می زنند و با آن که از نظر مالی و توانایی های دیگر می توانند به امر الهی قیام کنند، ولی تخلف می کنند و به انجام وظایف و تکالیف خود قیام نمی کنند. این دسته از افراد از نظر درجه در تقابل با مجاهدین و قائمین قرار می گیرند.(توبه، آیات 46 و 81 و 86 ؛ نساء، آیه 95)

قعود به معنای نشستن است. البته در زبان عربی واژه دیگری چون جلوس به معنای نشستن آمده است؛ اما فرق هایی ظریف میان قعود و جلوس وجود دارد که شناخت آن در فهم معنایی آیات قرآنی و مفاهیم آن مفید و سازنده است. از جمله این فرق ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. شخصی که ایستاده است، وقتی می نشنید، به وی قاعد می گویند؛ در حالی که شخص خوابیده وقتی می نشیند او را جالس می گویند. پس قعود در برابر قیام است؛ در حالی که جلوس این گونه نیست؛

2. قعود دارای داوم و استمرار است؛ در حالی جلوس این گونه نیست؛  از این روست که خداوند فرمان می دهد تا در مجالس هم جمع تر مثلا دو زانو بنشینند و هم بلند شوند و حرکت کنند.(مجادله، آیه 11)

3. قعود دارای ثبات سکونی است؛ در حالی که جلوس این گونه نیست و می تواند به حرکت بیانجامد. خداوند فرشتگان کاتب اعمال انسان را به صفت «قعید» یاد می کند که به معنای ثبات و داوم است.(ق، آیه 17)

پس قعود به معنای نشستن قایم همراه با ثبات و استمرار است؛ بنابراین ، در ذات واژه معنای داوم و ثبات متضمن است به طوری که در قاعد حرکت ناپذیری و زوال ناپذیری مطرح است. بر این اساس کسی که به مقام «فی‌ مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلیکٍ مُقْتَدِرٍ، دست یافته است، از هر گونه حرکت از آن مقام مبرا خواهد بود و آن امر برایش ثابت و زوال ناپذیر بوده و از دوام و استمرار سود می برد.(قمر، آیه 55)