قوت به معنای توان است؛ یعنی ظرفیت و استعدادی که موجب می شود تا انسان قادر به انجام کاری یا ترک آن شود. انسان تا قوت نداشته باشد، قدرت نخواهد داشت؛ زیرا با قوت و توان است که قادر به انجام کاری و حتی ترک کاری می شود؛ اگر کسی توان و قوت نداشته باشد، ممکن است بخواهد کاری را انجام ندهد، ولی اجبار و اکراه دیگری موجب شود که آن را انجام دهد. پس این گونه نیست که تنها قدرت بر انجام کاری نیازمند قوت باشد، بلکه ترک کاری نیز نیازمند قوت و توان ایستادگی در برابر کسی یا چیزی است که دارای قوت و قدرت است.

یکی از اهداف هر انسان و نظام سیاسی دست یابی به عزت است؛ یعنی به معنایی نفوذناپذیری است؛ در عربی به زمین سخت و محکم که نتوان آن را شکافت زمین عزیز و الارض العزاز می گویند. همین طور به زمین که آب بر آن مسلط نشود و در بلندی قرار گیرد زمین عزیز گفته می شود که در برابر زمین ذلیل قرار می گیرد؛ زیرا قابلیت شکافتن و سلطه را دارا است.

از نظر قرآن عزت تنها از آن خداوند تبارک و تعالی است؛ و او خاستگاه هر عزتی است که از نظر قرآن تنها به پیامبر(ص) و مومنان تابع ایشان می رسد؛ زیرا اینان مظهر عزت الهی هستند.

برای کسب عزت باید قوی بود و توان و ظرفیت خود را بالا برد. از همین روست که خداوند در آیه 60 سوره انفال فرمان می دهد تا در حدّ استطاعت برای خود توان و قوت فراهم آورید تا نه تنها توان کنش و واکنش سریع را داشته باشید، بلکه از آن توان خود به عنوان ارهاب و ترساندن بهره گیرید و در نقش بازدارنده از هر گونه تجاوز فعلی یا احتمالی دشمن عمل کند.

از آیات قرآنی به دست می آید که عزت الهی هماره با اموری از جمله قوت همراه است. از این روست که هماره اسم عزیز با اسم قوی(هود، آیه 66؛ حج، آیات 40 و 74؛ احزاب، آیه 25؛ شوری، آیه 19؛ قمر، آیه 42؛ حدید، آیه 25؛ مجادله، آیه 21؛ حشر، آیه 23) همراه است.

البته به نظر می رسد دست یابی کامل به اسم عزیز و مظهریت در آن، آخرین مرحله و مرتبه انقطاع انسان به سوی خدا ؛ یعنی در مرتبه کمال الانقطاع است؛ زیرا در این صورت است که انسان به اسم عزیز در ساحت قدس الهی تعلق پیدا کرده و آویزان می شود: تصیر ارواحنا معلّقه بعزّ قدسک.(مناجات شعبانیه)

کسی که اسم عزیز آویزان شود و مظهر آن گردد، به اسمای دیگری دست می یابد که بازتاب و پیامد آن است؛ از همین رو، پس از اسم عزیز در قرآن ذکر شده است. این اسمای دیگر عبارتند از: وهاب(ص، آیه 9)، حکیم(بقره، آیه 129)، حمید(بروج ، آیه 8)، رحیم(شعراء، آیه 9)، علیم(انعام، آیه 96)، ذوانتقام(آل عمران، آیه 4)، غفور(فاطر، آیه 28)

پس برای رسیدن به عزت و بهره مندی از سایر صفات الهی و مظهریت در آن ها باید، قوت یافت و مظهر اسم قوی شد.