خداوند در آیه 21 سوره روم می فرماید: وَ مِنْ آیَاتِه أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِى ذلِکَ لآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛ و از نشانه‌هاى او اینکه از [نوع‌] خودتان همسرانى براى شما آفرید تا بدانها آرام گیرید، و میانتان دوستى و رحمت نهاد. آرى، در این [نعمت‌] براى مردمى که مى‌اندیشند قطعاً نشانه‌هایى است.

خداوند در این آیه پایه و بنیاد روابط میان همسران را مودت و رحمت دانسته است؛ زیرا این گونه است که سکونت در خانواده ایجاد می شود و انسان از حرکت و تلاطم و اضطراب به آرامش دست می یابد.

مودت به معنای اظهار محبت درونی در قالب گفتار و رفتار است. از این روست که درباره محبت اهل بیت(ع) مساله اظهار در قالب مودت مطرح می شود.(شوری، آیه 23) بنابراین، اظهار عشق و محبت و علاقه به هر شکلی جزو واجبات زناشویی و روابط همسران است. پس همسران قربان صدقه یک دیگر بروند و با کلمات و الفاظ عاشقانه و محبت آمیز، اظهار محبت کنند که همان مودت است. کلمات خوش و شیرین و پاک و طیب عامل جذب قلوب و تاثیر مثبت است. از این روست که به کارگیری آن در میان نامحرمان جایز نیست؛ زیرا موجب تحریک جنسی آنان می شود و آنان در رسیدن و پاسخ گیری مثبت از این طریق ، طمع در چیزی می ورزند که مستحق آن نیستند.(احزاب، آیه 32)