از آیات قرآنی به دست می آید که بندگان خداوند در عبودیت و بندگی به دو دسته تقسیم می شود: 1. عبادالله و عبادالرحمن؛ 2. عبادالهوی. خداوند درباره این دسته از بندگانش می فرماید: أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَوَاهُ؛ آیا پس دیدی کسی را که اله و معبود خودش را هوایش قرار داد.(جاثیه، آیه 23)
از نظر قرآن، کسانی که ابلیس، شیاطین، جنیان، فرشتگان، انسان، بتان و ستارگان را معبود و مالوه خود قرار می دهند، در حقیقت هوی و هوس نفسانی خودشان را می پرستند و عبادت می کنند. از این روست که ابلیس در قیامت می گوید خودتان را سرزنش کنید نه مرا؛ زیرا آنان هوی و هوس خود را می پرستیدند و شیطان تنها از این مساله آگاه بود و آنان را به سمت چیزهایی دیگر سوق می دهد که در همان راستای پرستش هوی و هوس آنان است.
از همین روست که در روایات از پیامبر(ص) نقل شده که دشمن ترین دشمنان انسان همان هواهای نفسانی اوست: أَعْدَی عَدُوِّکَ نَفْسُکَ الَّتِی بَیْنَ جَنْبَیْکَ.(بحارالانوار، ج 74، ص 271)
.GIF)
