در آیات قرآنی، برای نظام هستی از جمله زمین و آسمان و نیز جن و انسان ، اجلی است که در آن زمان بندی تبدیلاتی رخ می دهد به طوری که آسمان و زمینی دیگر از نظام دیگری پدید می آید: یَوْمَ تُبَدَّلُ الأرْضُ غَیْرَ الأرْضِ وَ السَّماوَاتُ.(ابراهیم، آیه 48)

بنابراین، برای همه نظام کنونی اجلی است که پایان این رخ عظیم خواهد بود. البته بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، دو نوع اجل وجود دارد: 1. اجل مقضی که گاه از آن به اجل معلق نیز یاد می شود و قابل تغییر و تبدیل است: هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِن طِینٍ ثُمَّ قَضَی أَجَلٌ؛ همان کسی که شما را از خاک آفرید و سپس اجل را قضا کرد. بر اساس این آیه عمر آدمی دارای یک اجلی است که می تواند تغییر یابد؛ چنان که در روایات است با صدقات و صله رحم می توان اجل مقضی و معلق را تغییر داد؛ 2. اجل مسمی که همان اجل تعیین شده ای از سوی خداوند است که دیگر تغییر نمی یابد؛ زیرا بر خلاف حکمت است که تغییر یابد و می دانیم که حکمت الهی تغییر ناپذیر و تبدیل ناپذیر است: یا من لاتبدل حکمته الوسایل، ای خدایی که حکمتش با وسایل تغییر نمی یابد؛ یعنی وسایل و اسباب هیچ تغییری در این حکمت نخواهد داد. از آن جایی که اجل مسمی عندالله است تغییر نمی یابد. خداوند درباره عندالله بودن این اجل می فرماید: أَجَلٌ مُسَمّی عِندَهُ. بنابراین، هیچ تغییر در این اجل مسمای عندالله رخ نخواهد داد؛ زیرا خداوند فرموده است: مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ وَ مَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ ؛ هر چه نزد شماست از میان می رود و هر آن چه نزد خداست باقی است.(نحل، آیه 96)