از نظر قرآن، هر چیزی در جهان دارای تاثیراتی مثبت و منفی است و چیزی نیست که تعطیل باشد و تاثیر یا تاثری نداشته باشد. هم چنین از نظر قرآن، هر عملی که انسان انجام می دهد، چون وجود یافت دیگر نابود نمی شود و هماره زنده و باقی خواهد ماند، هر چند که از نظر زمانی و مکانی، زمان و مکانش می گذرد؛ اما خودش و آثارش می ماند. وقتی انسانی دروغی می گوید این در خط تولید می افتد؛ زیرا هر چیزی لوازم، ملزومات و مقارناتی دارد که پس از مدتی خودش را نشان می دهد؛ البته ممکن است دیر و زود داشته باشد، ولی هرگز سوخت و سوزی ندارد و روزی خودش را بروز می دهد و زمانی می رسد که این آثار این دروغ خودش را نشان می دهد و شخص رسوا می شود.

پس یک رابطه ناگسستنی میان عامل و عملش است که او را هرگز رها نمی کند. خداوند می فرماید: إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لأَنفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا؛ هر کسی نیکی کند به خود کرده و اگر بدی کرده به خود کرده است.(اسراء، آیه 7? این لام در لانفسکم و فلها ، لام ملکیت اختصاصی است یعنی هر کسی مالک عمل خوب و بد خودش است. پس عمل ملک اختصاصی عامل است و او را هرگز رها نمی کند.

از این آیه هم چنین فهمیده می شود که اصل خوبی و بدی به خود انسان باز می گردد و بالعرض دیگران از بدی و خوبی ما بهره یا رنج می برند و سایه خیر و شر عمل ما بر دیگران می افتد. بنابراین، اگر احسان و اکرام کردی به خودت کردی و اگر قتل و تجاوز کردی به خودت کردی هر چند که بالعرض و به تبع دیگری نیز سایه از رنج بدی تو را می بینند.

هم چنین خداوند می فرماید: هر عملی آثار و تبعاتی دارد که از عمل و عامل جدایی ندارد: وَ نَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ آثَارَهُمْ؛ و ما هر آن چه کردید و آثارشان را می نویسم.(یس، آیه 12) این که گفته شده آثارهم و گفته نشده آثارها؛ یعنی خود عاملان آثار دارند که مهم است نه آثار کارهایشان. در حقیقت این عامل است که با عمل خودش آثاری برای خودش به همراه دارد که او را رها نمی کند و هماره با اوست و این ناگسستنی بودن عمل با عامل را بیان می کند. در حقیقت خط تولیدی که ما با اعمال خودمان ایجاد می کنیم، خط تولید خودمان است؛ یعنی با این اعمال خودمان، خودمان را می سازیم. از این روست که در قرآن آمده است انسان در نهایت بازتاب اعمال خودش است و در قیامت آن چه را ساخته پرده برداری می کنند و نشان می دهند که انسان فرشته یا انسان خوک ساخته ایم یا انسان بوزینه یا انسان شتر گاو پلنگ یا بدتر انسان وقودالنار یعنی انسان سوخت دوزخ و انسان حطب جهنم یا انسان حجاره و سنگ دوزخ.

 البته با توبه می توان تغییرات و تبدیلاتی در آن خط تولید داد و آن را در صورت اشتباه و خطا و گناه و مانند آن ها بهبودی بخشید تا آثار منفی نداشته باشد. این همان چیزی است که در قرآن از آن به تبدیل سیئات به حسنات سخن به میان آمده و خداوند می فرماید: یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ.(فرقان، آیه 70) پس می توان در این دنیا که دنیا تبدیلات و تغییرات است، وضعیت را تغییر داد و امر زشتی را به امری زیبا و بدی را به خوب تبدیل کرد.