یکی از توصیفات خداوند نسبت به پیامبران بزرگ صاحب شریعت، توصیف ایشان به صاحبان عزم است. خداوند می فرماید: فاصبر کما صبر اولوا العزم من الرسل؛ پس صبر کن همان طوری که صاحبان عزم از میان رسولان صبر کردند.(احقاف، آیه 35)
خداوند در آیات دیگر قرآنی عناصر و مولفه هایی که موجب می شود تا شخصی به این صفت بزرگ صاحبان عزم ستوده شود را بیان کرده است. این عناصر عبارتند از:
1. صبر در اقسام سه گانه آن که شامل صبر بر طاعت و صبر بر مصیبت و صبر از معصیت. البته در این میان صبر بر مصیبت مهم تر است.(نگاه کنید: آل عمران، آیه 184؛ لقمان، آیه 17؛ شوری، آیه 43)
2. تقوای الهی دومین عنصر از عناصری است که انسان را به مقام صاحبان عزم می رساند(آل عمران، آیه 184)؛
3. اقامه نماز و بر پاداشتن آن که نماز جماعت تحقق می یابد(لقمان، آیه 17)؛
4. امر به معروف که چهارمین عنصر تحقق بخش این صفت بزرگ برای آدمی است(همان)؛
5. نهی از منکر و باز داشتن دیگران از کارهای زشت عقلانی و عقلایی و شرعی(همان)؛
6. غفران و آمرزش نسبت به دیگرانی که خطای کرده اند.(شوری، آیه 43)
خداوند در آیه 184 سوره آل عمران می فرماید: تصبروا وتتقوا فإن ذلک من عزم الامور؛
در آیه 17 سوره لقمان نیز می فرماید: یا بنی اقم الصلاة وامر بالمعروف وانه عن المنکر واصبر على ما اصابک ان ذلک من عزم الامور؛
و نیز در آیه 43 سوره شوری می فرماید: ولمن صبر وغفر ان ذلک لمن عزم الامور.
اگر در این سه آیه و نیز آیه 35 سوره احقاف دقت شود معلوم می شود که در میان این عناصر شش گانه مهم ترین عنصر تحقق بخش رسیدن به مقام و منزلت صاحبان عزم، صبر به ویژه در مصیبت است. پس اگر بخواهیم همانند پیامبران اولوا العزم باشیم باید صبور باشیم و به ویژه در مشکلات و مصیبت ها بی تابی و جزع و فزع نداشته و بلکه حتی عجله نداشتیم که کارها به نفع ما و علیه مصیبت تغییر کند و یا کسانی که مصیبت سازند   عذاب شوند و مثلا دشمنان ما فوری نابود شوند و ما پیروز، بلکه بر اساس آیه 35 سوره احقاف در مصیبت ها صبوری پیشه گیریم.