در آیات قرآنی بیان شده که همه مقدرات هستی از جمله آدمی در ام الکتاب نوشته شده و فرشتگان مامور هستند تا آن را استنساخ کنند و تحقق و ظهور خارجی بخشند. این مقدرات هر ساله از طریق امام زمان(عج) در شب قدر امضا شده و به دست فرشتگان داده می شود تا آن را اجرایی کنند.

وقتی امری امضا شد، دیگر به عنوان قضای الهی غیر قابل برگشت است؛ اما می توان پیش از امضا و قضای الهی آن را تغییر داد و این بخشی است که به عنوان اراده و اختیار بشری به دست ما داده شده و در آیه 11 سوره رعد و 53 سوره انفال به آن توجه داده شده است.

اگر بخواهیم مقدرات و سرنوشت خود را تغییر دهیم و از مشکلات و مصیبت هایی رهایی یابیم که بر اساس رفتار ما جاری خواهد شد نه به حکم ابتلائات و امتحانات الهی، می توانیم با توسل به پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) این کار را انجام دهیم. خداوند بیان می کند که می توان مقدرات را عوض کرد و تغییر داد؛ زیرا در اختیار خداوند است: یَمْحُوا للَّهُ مَا یَشَاءُ وَیُثْبِتُ وَعِندَهُ أُمُّ الْکِتَابِ؛ خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات مى‌کند، و اصل کتاب نزد اوست.(رعد، آیه 39)

البته بر اساس آموزه وحیانی قرآن ، خودمان نیز می توانیم این کار را بکنیم و با استغفار و توبه و اصلاح اعمال خطا و گناه ، وضعیت را تغییر داده و از بلا و مصیبت در امان مانیم و سرنوشت خود را تغییر دهیم؛ اما بهتر است که از کسانی یاری بجوییم که در پیشگاه خداوند آبرو و احترامی دارند و ماذون به شفاعت هستند؛ زیرا آنان در مقام راضیه مرضیه عند ملیک مقتدر نشسته اند(فجر، آیات 27 تا 30؛ قمر، آیه 55) بنابراین می توانند شفیع ما باشند.(جن، آیه 27)

بنابراین، برای تغییر مقدرات بهتر است که به پیامبر(ص) و اهل بیت ایشان(ع) توسل جسته و از ایشان بخواهیم تا شفیع شده و از خداوند بخواهند مقدرات ما را تغییر مثبت دهند؛ یعنی همان طوری که فرزندان یعقوب(ع) خواستند ما از پدر معنوی و حقیقی خودمان بخواهیم؛ زیرا پیامبر(ص) فرموده است: انا و علی ابواه هذه الامه؛ من و علی پدران این امت هستیم؛ یعنی همان طوری که زنان پیامبر(ص) ام المومنین هستند؛ اهل بیت(ع) پدران امت هستند.

خداوند در قرآن از یک سو پیامبر(ص) را مامور می کند تا برای خود و مومنان استغفار کند: وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ؛ و براى گناه خویش آمرزش جوى؛ و براى مردان و زنان با ایمان طلب مغفرت کن.(محمد، آیه 19)

البته باید توجه داشت ذنب، گناه نیست، بلکه پیامدهای یک رفتار است. از این رو، در سوره فتح به پیامبر(ص) وعده داده می شود که او را از پیامدهای جنگ های پیشین علیه مکی ها حفظ می کند تا مشکلاتی را ایجاد نکنند.(فتح، آیات 1 و 2)

البته به گناه به سبب آن که پیامدهایی دارد ذنب گفته می شود. و نیز می فرماید: فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ؛ به هر کس از آنان که خواستى اجازه ده و برایشان آمرزش بخواه(نور، آیه 62)

به هر حال، خدا از یک سو به پیامبر(ص) فرمان می دهد تا برای مومنان استغفار کند و از سوی دیگر نیز به مردم هشدار داده و می فرماید گمان نکنید استغفار پیامبر(ص) همانند استغفار شما است و این که از پیامبر(ص) بخواهید تا برای شما استغفار کند و دعا بخواند.

پس بهتر آن است که توبه و استغفار کرده و سپس دو رکعت نماز بخوانیم و به اهل بیت(ع) هدیه کرده و در پایان این گونه بخواهیم: یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِـئینَ؛«اى پدر، براى گناهان ما آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم.»  (یوسف، ایه 97)

در شب های قدر که سرنوشت و مقدرات ما تعیین می شود باید با توسل و طلب استغفار از زبان پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) بتوانیم مقدرات خود را به شکل مثبت تغییر دهیم.