هر انسانی دارای چندین فرشته همراه است که از جمله معروف ترین آن ها فرشتگان «رقیب عتید» هستند. مسئولیت آنان نوشتن هر کاری است که از انسان خارج می شود و به لفظ در می آید: مَّا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ?؛ آدمى‌ هیچ سخنى را به لفظ درنمى‌آورد مگر اینکه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‌کند].(ق، آیه 18)

البته لفظ در این جا اعم از قول است و شامل فعل نیز می شود همان طوری که مراد از اکل در آیه 188 سوره بقره هر گونه تصرف از جمله خوردن است.

غیر از این دو فرشته مسئول کتابت اعمال و ضبط و استنساخ آن، فرشتگانی هستند که مسئولیت آنان حفظ جان آدمی از مرگ است؛ یعنی فرشتگان زندگی هستند. خداوند درباره مسئولیت این فرشتگان می فرماید: وَهُوَ ?لْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ? وَیُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً حَتَّى?? إِذَا جَا?ءَ أَحَدَکُمُ ?لْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا یُفَرِّطُونَ؛ و اوست که بر بندگانش قاهر [و غالب‌] است؛ و نگهبانانى بر شما مى‌فرستد، تا هنگامى که یکى از شما را مرگ فرا رسد، فرشتگان ما جانش بستانند، در حالى که کوتاهى نمى‌کنند.(انعام آیه 61)

این فرشتگان محافظ موظف هستند تا هر خطری را از انسان دور کنند ؛ اما هر گاه زمان مرگ رسید دیگر خودشان را کنار می کشند تا تیر بلا به جان آدمی رسد و او را به جهانی دیگر منتقل کند.

امام علی (ع) می فرمایند: اِنَّ مَعَ کُلِّ إِنْسَان مَلَکَیْنِ یَحْفَظَانِهِ، فَإِذَا جَاءَ الْقَدْرُ خَلَّیا بَیْنَهُ وَبَیْنَهُ، وَإِنَّ الاَجَلَ جُنَّةٌ حَصِینَةٌ؛ هر انسانی دو ملک محافظ دارد ،که از او محافظت می کنند، ولی هنگامی که اجل فرا می رسد کنار می روند،یقینا اجل و ظرفیت عمر آدمی خود سپر مطمئن ،و قلمروی حراست شده است.( نهج البلاغه، حکمت 201).

امیرمومنان علی(ع) می فرماید: کَفَى بِالْأَجَلِ حَارِساً؛ اجل، نگهبان خوبى است.(نهج البلاغه، حکمت 306)

از آیات قرآن نیز استفاده مى شود فرشتگانى هستند که به فرمان خداوند خطرات را از انسان دفع مى کنند. خداوند می فرماید: لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللهِ؛ براى او فرشتگانى است که پى در پى او را به فرمان خدا از پیش رو و از پشت سرش پاسدارى مى‏کنند.(رعد، آیه 11)