یکی از بیماری های روانی، اختلال ارتباطی است. شخص ناتوان از ارتباط با دیگری است. از همین رو با اختلال حمایت نیز مواجه می شود و دیگران حمایتی از وی نخواهند داشت و احساس می کند در زندگی تنها است و به تعبیر قرآنی ولی و سرپرستی و یا ناصر  و یاری ندارد که یا کلا در همه چیز به او برسد یا دستگیر وی شود.
چنین اختلالاتی گاه همراه با بیماری افسردگی و اندوهگینی و غمگینی همراه است.
قرآن برای درمان اختلال ارتباطی و حمایتی راهکارهای درمانی بیان می کند. یکی از راهکارهای درمان قرآن، تغییر در حوزه بینشی و نگرشی  انسان است. در حقیقت راهکار درمان شناختی گام نخست است. این که انسان به عنوان توحید فعل بداند همه چیز از خداست: و ما بکم من نعمه فمن الله(نحل، آیه 53)
دومین گام درمان رفتاری است که با تغییر رفتار اتفاق می افتد. خداوند به این دو درمان در آیه 159 سوره آل عمران اشاره داشته و می فرماید: فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ  وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ  فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِى الْأَمْرِ  فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ  إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ ؛  به (برکت) رحمت الهی، در برابر آنان [= مردم‌] نرم (و مهربان) شدی! و اگر خشن و سنگدل بودی، از اطراف تو، پراکنده می‌شدند. پس آنها را ببخش و برای آنها آمرزش بطلب! و در کارها، با آنان مشورت کن! اما هنگامی که تصمیم گرفتی، (قاطع باش! و) بر خدا توکل کن! زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد.
در این آیه خداوند در حوزه شناختی به مساله توکل به عنوان توحید فعل اشاره داشته و با اصل اساسی توکل در سایه رحمت الهی خواهان تغییر شناخت در این افراد می شود. پس اگر بیمار خودمان هستیم، باید به تغییر شناخت خود نسبت به خود و خدا اقدام کنیم و اگر در مقام روان شناس به مددجو کمک می کنیم تا این اختلال را درمان کرده و با آن مقابله نماید، باید تغییر شناختی نسبت به خدا را در فرد مددجو ایجاد کنیم.
در حوزه رفتاری نیز خواهان نرم و لیانت به جای غلظت و سختی می شود که البته این نرمی زمانی شکل می گیرد که قلب را با یاد خداوند نرم کرده و از غلظت بیرون آوریم.
با این دو تغییر این امکان فراهم می آید که نه تنها در حوزه ارتباطی از اختلال ارتباطی رهایی یابیم ، بلکه می تواند خود را از اختلال حمایت اجتماعی نیز نجات بخشد و بتواند از حمایت دیگران برخوردار باشد. این گونه است که نه تنها نیاز ندارد که خود به سوی دیگران برود بلکه همانند گلی پر شهد می شود که همگان از پروانه و زنبور و مگس دور و برش جمع شده و زمینه ارتباط و حمایت را برایش فراهم می آورند.